privacy

Privacy, een heikel punt?

Interessant artikel bij Netsensei.

Ik vind dit een heel relevante discussie. Eerst en vooral denk ik dat het goed is dat mensen even stilstaan bij wat het eigenlijke doel is van zo’n klantenkaart. Als de consument dan goed geïnformeerd is, kan hij of zij de keuze maken om al dan niet zo’n kaart aan te vragen.

Aan de andere kant werk ik momenteel mee aan een (niet-commercieel) project waarbij het de bedoeling is informatie aan de klant te leveren die zo goed mogelijk aansluit bij wat die klant wil. En dan kom je automatisch terecht bij het analyseren van het gedrag van de klant op een website, eventueel gecombineerd met profielinformatie die de klant zelf vrijgeeft. Belangrijk in deze is volgens mij dat de klant goed geïnformeerd wordt over wat er met zijn gegevens gebeurt.

Naar mijn aanvoelen, gaan jongeren veel losser om met persoonlijke informatie dan ouderen. Ze zijn het immers gewoon altijd en overal profielinformatie achter te laten op honderd en één netwerksites. Daar waar ouderen de reflex hebben zich meer af te schermen.

Gelukkig bestaat er in België een wet op de verwerking van persoonsgegevens die elke Belg beschermt.

Google en privacy

Toegegeven, zelf ben ik een enthousiaste gebruiker van Google, wat mij betreft nog steeds de beste zoekmachine die er is. En ja, ik heb verscheidene Gmail-accounts, die ik echter momenteel niet intensief gebruik. Mijn écht persoonlijke mail komt elders aan. De Orkut-hype heb ik, ondanks verschillende uitnodigingen, gewoon aan mij voorbij laten gaan. Eerlijk gezegd vind ik heel dat Orkut-gedoe een beetje op een populariteitswedstrijd lijken. “Wie heeft het meeste vriendjes?” En daar doe ik liever niet aan mee. En natuurlijk maak ik ook gebruik van de blogging service die Google aanbiedt (maar dat hadden jullie waarschijnlijk al door).

Je kan dus wel zeggen dat ik de diensten van Google graag en veel gebruik. Toch ben ik er mij terdege van bewust dat Google beschikt over een schat van informatie over mij. Als je mijn naam kent, kan je ongeveer alles van mij te weten komen via de Google zoekmachine. En dat allemaal boenk op de eerste zoekresultatenpagina. Voeg daar dan nog eens de gegevens bij van al mijn zoekopdrachten in Google et voila, je hebt al een mooi compleet profiel. Momenteel stoort mij dit niet, omdat ik vind dat ik niets te verbergen heb. Maar het kan nooit kwaad om hier even stil bij te staan.

Nu blijkt dat de grote baas van Google zelf er helemaal niet mee kan lachen dat zijn persoonlijke gegevens zomaar op het net beschikbaar zijn. Nochtans werden deze gegevens, u raadt het al, gewoon via Google gevonden. Het gevolg: tot juli 2006 spreekt Google niet meer met journalisten van News.com. Beetje slechte verliezers bij Google, als je het mij vraagt.