Hier komen de piraten!

Gisteren tijdens het bezoek bij vrienden E en T heeft het kind in mij zich eens goed kunnen uitleven. Eerst samen met de twee blonde godinnetjes (drie en zes jaar) boekjes gelezen, daarna piraat gespeeld in hun kamertje en op schattenjacht gegaan (goudstukken dat we gevonden hebben, niet te doen!) en dan gedanst op hun lievelingsliedjes (een ‘romantisch’ liedje, zo zei de oudste het). Wat erop neer kwam dat er superveel moest rondgedraaid worden en ik op het einde helemaal duizelig was.

En oja, we werden ook nog eens verwend met lekkere zalm en risotto en genoten daarbij van een flesje rode wijn uit 2005 met een heerlijk volle smaak. Spijtig dat ik geen foto van de fles genomen heb, want zo’n flesje zou in ons wijnrek ook niet misstaan.

Alleen jammer dat onze jongedames één van de twee boekjes die we als cadeautje mee hadden al in hun bezit hadden. Nuja, Floddertje van Annie M.G. Schmidt is dan ook een klassieker van formaat die in geen enkele kinderbibliotheek mag ontbreken. In het Paard van Troje trouwens een geweldig leuk kinderboek gevonden: Dagboek van een Wombat. Werkelijk hilarisch boekje, al vermoed ik dat kleine kinderen de dubbele bodems niet echt zullen snappen, volwassenen zullen er des te meer plezier aan beleven.

Pirates (II)

Gisteren zijn mijn vriendje en ik naar het derde deel van de piratensaga gaan kijken. (We waren halvelings verplicht door dat gigantische open einde waarmee deel 2 ons opzadelde.) Ik denk dat dit de eerste keer is sinds de verhuis dat we nog eens in een filmzaal geraakt zijn. En dan te bedenken dat we letterlijk op een paar meter van de cinema wonen.

Wat ik van de film vond? Oh well, ik vond hem beter dan het tweede deel. Hier en daar heb ik toch mijn mondhoeken een beetje kunnen vertrekken in iets dat op een glimlach leek. (Nah, ik overdrijf, ik heb wel een paar keer gelachen.) Een verpletterende indruk heeft Pirates deel III echter niet gemaakt. De film duurde te lang en deed iets te veel moeite om al de losse eindjes van de vorige films aan mekaar te knopen. Ik blijf met het gevoel zitten dat ze beter hadden kunnen stoppen na de eerste film. Maar goed, toch drie uur mijn gedachten kunnen verzetten. (Met dank aan kameraad L voor het uitlenen van zijn honderddagenkaart waardoor we geen astronomisch hoog bedrag voor deze film hebben moeten neertellen.)