Na zolang niet meer in de cinema geweest te zijn, twee opeenvolgende vrijdagen in de Kinepolis belanden, het kan verkeren. Mijn vriend vierde deze vrijdag zijn verjaardag, maar de grote festiviteiten waren pas in het weekend gepland. Kwestie van goed gebruik te maken van die extra schrikkeldag. Het was echter al lang geleden dat we samen naar de film geweest waren en ik wilde dolgraag Oscarwinnaar Parasite zien. Benieuwd hoeveel van het Koreaans in de film ik effectief zou verstaan. 😉

En jawel, ik kon me helemaal vinden in de keuze van de Oscarjuryleden. Wat een fenomenale film! De contrasten in de Koreaanse samenleving (die wij zelf konden vaststellen tijdens onze reis daar) werden zeer treffend weergegeven. En wat voor mij de film des te krachtiger maakte, was het feit dat er geen klassieke tweedeling is tussen goed op slecht. Want waar je ergens wel kon sympathiseren met de arme familie, de daden die ze stellen in deze film zijn duidelijk amoreel. En jawel, de rijke familie is blind voor de ellende van de lagere klassen, maar in sé zijn het geen slechte mensen, integendeel, de rijke familie is behoorlijk sympathiek en verdient eigenlijk het onheil niet dat hen overspoelt.

Hét cruciale moment was voor mij (spoiler!) de ontdekking van de man van de vorige huishoudster in de kelder. In plaats van dat de beide arme gezinnen samenwerken om het beste van de situatie te maken, ontstaat een bittere strijd die tot de finale ondergang van alle betrokkenen leidt.

Alleszins een film die nog even zal blijven nazinderen. Maar oordeel vooral zelf.