Stipt om 8 uur voegen mijn vriend en ik ons bij zijn collega’s aan de ontbijttafel. Ik moet zeggen dat ik graag nog een uur langer in bed had gelegen op deze verlofdag, maar hey, het feit dat ik mezelf een English breakfast kan samenstellen aan het buffet maakt dat ik me meteen een pak beter voel. De twee Spaanse collega’s van mijn vriend, Daniel en Luis, ken ik nog van onze trip naar Valencia vorig jaar. Miguel had ik al een keertje ontmoet in cocktailbar Le Scandale, maar eerlijk gezegd kon ik me dat niet echt meer herinneren. Iets te hard in de cocktails gevlogen, waarschijnlijk. 😉
Na het ontbijt regelen mijn vriend en ik aan het onthaal van ons hotel twee huurfietsen voor de komende vier dagen, want NH Amsterdam Zuid ligt niet meteen in het toeristische hart van Amsterdam. Ik neem afscheid van mijn vriend die samen met zijn collega’s naar de conferentie vertrek en beantwoord zelf nog een paar mails vooraleer te vertrekken. Er zijn nog een paar dringende mails binnen gekomen, waardoor ik later vertrek dan gepland. Ik vloek inwendig, want ik weet dat googlemaps de fietstijd altijd nogal optimistisch inschat en ik weet ook niet hoe makkelijk ik mijn fiets kwijt geraak in de buurt van het Moco (Modern Contemporary Museum). En natuurlijk begint het onderweg tijdens de fietstocht opeens stevig te regenen. Gelukkig ben ik daarop voorzien met mijn Hollandse fietsjas en hou ik het redelijk droog.
Op het museumplein aangekomen, parkeer ik mijn fiets in de overvolle fietsenrekken en haast me naar de ingang van het Moco. Ik haal opgelucht adem dat ik om 10.20u met mijn ticket van 9.45u nog steeds binnen mag. Het is verschrikkelijk druk in dit privémuseum gelegen in de historische Villa Alsberg. Het herenhuis is eigenlijk te klein voor al dat volk en helaas zijn er geen lockers. Bovendien moeten rugzakken op de buik gedragen worden. Ik zucht met mijn zware fotografierugzak en natte jas, maar door de warmte binnen droog ik snel op en er vallen tot mijn grote opluchting wel wat knappe werken te bewonderen. Het contrast tussen de hedendaagse kunstwerken en het statige herenhuis werkt alleszins.
Uiteraard is Banksy de publiekslieveling bij uitstek en iedereen wil een foto van zijn meest bekende werk: het meisje met de rode ballon. Er is ook een kamer gewijd aan NFT-werken, maar die spreken mij wat minder aan. Het Moco bezit ook werk van Basquiat (fan sinds ik zijn tentoonstelling zag in Londen), Jeff Koons, Andy Warhol, Marina Abramović en Yayoi Kusama (die ik leerde kennen op Jeju Island). Grote namen die vooral dienen om het publiek te lokken, want het aantal werken van hen in hun collectie is zeer beperkt. Ik maak kennis met een nieuwe kunstenaar die me bijzonder weet aan te spreken met zijn gigantisch realistische schilderijen. THE KID heeft alleszins talent en ik hoop dat hij doorbreekt met zijn werk.
