Zondag hadden mijn vriend en ik afgesproken met onze vrienden om samen met hun ondertussen niet meer zo kersverse baby een wandeling te maken in Meerdaalbos. Mijn vriend en ik fietsten naar hun woonst in Heverlee en vandaar reden we samen met de wagen naar de Zoete Waters, het vertrekpunt van onze wandeling. We kozen een kinderwagenvriendelijke route uit en genoten van het prachtige bos rondom ons. Ik vergeet altijd dat we vlakbij Leuven zo’n mooie natuur ter beschikking hebben. Zulke momenten herinneren me eraan dat ik opnieuw moet proberen wat meer vrije tijd te creëren in mijn agenda. Het kan niet de bedoeling zijn dat ik één weekend op twee zit te werken…

De wandeling was perfect wat ik nodig had om de gedachten te verzetten en we kregen zelfs een streepje zon te zien. Da’s meer dan we op voorhand hadden durven hopen, op basis van de weersvoorspellingen. De baby gedroeg zich eveneensfantastisch. De ganse wandeling geslapen als een roosje. Een modelbaby, ik zeg het.

Eigenlijk hadden we afgesproken om samen iets te gaan eten na de wandeling, maar kijk, stiekem hadden onze gastheer en gastvrouw eten voor ons voorzien. Huisgemaakte lasagne op basis van een recept van Jeroen Meus, daar zeggen wij geen neen tegen! We bleven gezellig kletsen tot het neefje en nichtje van onze vriendin langs kwamen om met de lego te spelen. Onze vriend beschikt namelijk over een zeer indrukwekkende collectie zelf in elkaar geknutselde kastelen. Iets waar elke verzamelaar jaloers van zou worden. Chapeau dat hij het aandurfde die collectie bloot te stellen aan twee kinderen van zes en vier jaar oud.

We namen afscheid van al dat jong geweld en spraken af zeker nog eens opnieuw te gaan wandelen.