Opening RHIZOMA in MASEREEL

Gisteren woonde ik de feestelijke opening bij van de eerste editie van RHIZOMA – biënnale voor hedendaagse kunst in MASEREEL. Door werken aan het spoor moest ik een vervangbus nemen tussen Herentals en Geel, maar dat verliep (tegen de verwachtingen in) vlotjes. Ik kwam zelfs stipt op het voorziene tijdstip van 14.05u aan in Geel. Als het goed is mag het ook gezegd worden!

IMG_5199

In Geel stonden een collega en zijn vriendin mij op te wachten met de wagen om samen te carpoolen naar MASEREEL in Kasterlee. De titel van de eerste editie van de biënnale voor hedendaagse kunst is ‘Our Future Is To Live With Bruises‘. Deze zeer actuele titel ontleende RHIZOMA aan een zin uit het gedicht ‘Diaoptasia – Our Future Will Be‘ van multidisciplinair kunstenaar Otobong Nkanga, die zelf met nieuw werk aanwezig is op de biënnale.

Spijtig genoeg zat het weer niet mee. En dat is een understatement. Na al die prachtige, droge voorgaande weekends viel de regen nu met bakken uit de lucht. Alles behalve ideaal voor deze biënnale waarvan de werken verspreid staan over vijf binnen- en buitenlocaties. De speeches moesten om wille van het slechte weer ook naar binnen verhuizen. Gelukkig was ik voorzien van een goeie regenjas, al had een extra paraplu zeker geen kwaad gekund.

IMG_5203

IMG_5205

IMG_5208

IMG_5210

IMG_5211

IMG_5212

IMG_5213

IMG_5219

IMG_5221

IMG_5226

IMG_5230

IMG_5238

IMG_5248

Uiteindelijk bleven mijn collega’s en ik hangen onder de party tent bij de caravan met Italiaanse wijnen en waagden we ons niet aan een wandeling langs de buitenlocaties. Dat gaf ons wel de gelegenheid om te proeven van het mooie assortiment van Italiaanse wijntjes. De rosé prosecco en de primitivo waren mijn favorieten. En omdat zoveel mensen afhaakten door het slechte weer, verzamelde ons groepje veel extra drankbonnetjes, waardoor we heel de namiddag gratis dronken. Al had ik een extra portie dumplings zeker nog gewaardeerd.

IMG_5243

IMG_5245

IMG_5247

IMG_5249

Een collega was zo vriendelijk om mij na de laatste prosecco af te zetten aan het station van Lier, waar ik letterlijk mijn trein naar Leuven voor mijn neus zag wegrijden. Dan maar overstappen in Berchem, waar ik mezelf op een smoothie trakteerde. Kwestie van toch ook iets gezonds te drinken. 😉