Opnieuw wakker geworden met het nieuws van een laffe terroristische daad. Ditmaal een aanslag op onschuldige kinderen en tieners die samen met hun ouders genoten van een concert van hun grote idool Ariana Grande. Tot nu toe werd de aanslag niet opgeëist, maar de kans dat er banden zijn met (of alleszins sympathie voor) IS, lijkt me reëel. Dit is terrorisme op zijn laagst: een daad die een gemeenschap treft waar het het meest zeer doet. Mijn hart gaat uit naar de vrienden en de familie van de slachtoffers.

Eén ding is zeker: ook nu mag en zal het terrorisme niet winnen. Het terrorisme zelf met wortel en tak uitroeien is wellicht een utopie in een wereld waar zoveel ongelijkheid en onrechtvaardigheid heerst, maar dat neemt niet weg dat wijzelf in tijden als deze moeten blijven tonen dat solidariteit en samenwerking de enige manier zijn om een betere wereld te realiseren.