Ideaal om mijn nieuwe lens uit te testen. De foto’s zijn helaas niet goed genoeg om in te dienen als eindwerk voor de fotografiecursus. Ik vond de omgeving minder inspirerend dan ik gedacht had. In mijn hoofd zat een beeld van oude verweerde graven, maar het kerkhof bij de Parkabdij is gewoon te goed onderhouden. Ik zal elders mijn fotogeniek verval moeten zoeken.
Vannacht vloog ik in mijn dromen. En daar ben ik heel gelukkig mee, want het moet jaren geleden zijn dat ik nog eens een vliegdroom had. Vroeger verkende ik droomgewijs wel vaker het luchtruim. De laatste jaren bleef ik helaas in mijn dromen met beide voeten op de grond. Dat er in mijn droom vannacht ook een kerkhof voorkwam, stoort me niet. ‘t Zal mijn morbide kantje wel zijn, want ik heb kerkhoven altijd rustgevende plaatsen gevonden.
Zie, dat komt ervan als je je eigen principes met voeten treedt. Dan is de stokjes-lawine niet veraf. Omdat ik mijn maandelijkse stokjesrantsoen al overschreden heb, zal ik dit stokje dan ook aan mij voorbij laten gaan. Want zeg nu zelf, zit er iemand te wachten op verhalen over hoe ik in mijn kindertijd op het kerkhof ging spelen en over hoe ik mijn eigen religie uitgevonden heb?
Niemand? Dat dacht ik al.