Op om 7u! Gelukkig zijn we op tijd gaan slapen. Ik besluit mijn oog nog wat rust te gunnen (de bloeduitstorting is nog steeds zichtbaar en ik voel dat mijn hoornvlies geïrriteerd is) door met mijn bril met glazen zo dit als bokalen naar het ontbijt te gaan. ‘t Is ons laatste ontbijt in dit hotel en ze kennen mij hier toch niet. 😉 We genieten van het bijzonder uitgebreide ontbijt, maken onze valies en checken uit.
Stipt om 9 uur laten we Sokcho achter ons en vertrekken we naar Hahoe Folk Village. Een flink eind rijden, maar er is weinig verkeer en het weer is prachtig. Rond 13.15u komen we aan op de parking van Hahoe Folk Village. Het weer had niet beter kunnen zijn: een stralend blauwe lucht en aangenaam warm.
We lunchen in één van de restaurants die, samen met een aantal souvenirshops, in een cirkel gebouwd zijn vlakbij de parking. Een mooie gelegenheid om kennis te maken met alweer een nieuw gerecht uit de rijke Koreaanse keuken: jjimdak, een soort stoofpotje van kip met glasnoedels. Naar goede gewoonte krijgen we een enorme schotel voorgezet en hoe lekker dit gerecht ook is, het lukt ons niet om alles op te krijgen. We spoelen ons middagmaal weg met een flesje makgeolli.
Na het middagmaal kopen we een ticket om Hahoe Folk Village te bezoeken dat nog een eind van de parking verwijderd is. Gelukkig zijn er pendelbussen om de bezoekers naar het drop te brengen.
Hahoe Folk Village is een traditioneel dorp uit de tijd van de Joseon Dynasty. Omdat het dorp zo goed bewaard gebleven is, mag het zich volk trots UNESCO werelderfgoed noemen. Ondanks het feit dat de historische huizen nog effectief bewoond worden, heb je toch het gevoel in een soort van Bokrijk rond te lopen. Dat gevoel wordt alleen maar versterkt doordat je er elektrische scooters kan huren om zelf door de smalle straatjes van het dorp te rijden. Ideaal voor mensen die slecht te been zijn, maar sommige bestuurders scheuren zo snel doorheen de straten dat het me verwondert dat ongevallen uitblijven.
Wij gebruiken gewoon de benenwagen. ‘t Is niet dat het dorp zo groot is. De ligging van het dorp is schitterend en veel huizen zijn inderdaad goed bewaard gebleven. Op andere plekken zien we ingrepen waarvan we twijfelen of deze de UNESCO toets wel zullen doorstaan: plastic daken, duidelijk zichtbare airco’s, schotelantennes,… Het is begrijpelijk dat de bewoners van dit dorp toch iets of wat van modern comfort willen, maar eerlijk, na even binnen gegluurd te hebben in woonst van één van de residenten, bedank ik toch feestelijk voor zo’n traditionele leefomgeving.
Na het bezoek aan Hahoe Folk Village nemen we de pendelbus naar de parking en rijden vervolgens met onze huurwagen naar Andong. We parkeren de auto snel in de parking van ons hotel en haasten ons te voet naar de beroemde zeven verdiepingen hoge stenen pagoda (Sinsedong Chilcheung Jeontap) van Andong. Best nog wel een eindje stappen. En ik zal eerlijk zijn: hoewel de pagoda op zich echt mooi is, is de ligging dat allesbehalve. Dit prachtige historische bouwwerk ligt vlak naast een spoorweg waarvan het geluid gedempt wordt door lelijke geluidsschermen. Zeer spijtig dat zo’n stukje erfgoed op zo’n triestige locatie ligt.
Bij valavond komen ook de muggen naar buiten en dat zullen we geweten hebben. We blijven niet lang bij de pagoda (veel valt er ook niet te zien) en keren terug naar het centrum. In het centrum zijn alle winkels nog open (het is ondertussen zo’n 20u), wat ons uiteraard zeer bevalt. In de winkelstraten treffen we talrijke eetkraampjes aan. Aangezien ons middagmaal nogal overdadig was, kocht ik mij een een gimbap (een soort Koreaanse sushirol). Mijn vriend ging voor een Aziatische hamburger met paddenstoelen. We zochten ons een leuke picknicktafel (in het hart van de stad!) en genoten van een avondlijke maaltijd in de buitenlucht. En ja, ook in Andong hebben ze een voortreffelijke gelato winkel!
We willen onze dag afsluiten met een drankje. Niet zo makkelijk, want veel van die cafés zitten ergens verstopt op één of andere verdieping in een flatgebouw, wat de drempel iets hoger maakt om zomaar ergens binnen te stappen. Op goed geluk kiezen we bar In the Sky eruit. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, is het uitzicht vanaf de derde verdieping maar zozo. We drinken een fles soju en proeven voorzichtig van de rare hapjes die we daarbij geserveerd krijgen (ok, maar niet om wild van te worden), terwijl de rest van de aanwezigen vol aandacht een voetbalwedstrijd op groot scherm volgen.
We houden het bij één rondje en keren terug naar ons hotel. Morgen willen we immers op tijd om staan om zo vroeg mogelijk naar onze volgende bestemming te vertrekken.