De dag alweer begonnen om 7u. We worden nog vroege vogels! Helaas niet zo geweldig geslapen. Ik geraak maar niet gewoon aan dat slapen op de grond. Het is voor mij, als zijslaper, heel moeilijk om een comfortabele houding te vinden om in slaap te vallen. Eigenlijk lukt het slapen alleen als ik op mijn rug lig, maar dan krijg ik pijn in mijn onderrug. Komt daar nog bij dat de boiler in de badkamer de ganse nacht met veel lawaai op en af sprong. Enfin ja, conclusie is: matrassen zijn een geweldige uitvinding!

Om eerlijk te zijn, vond ik de Hanok stay in hotel Hwang Nam Guan niet echt de moeite. Ik ben altijd geradbraakt na een nacht op de grond slapen en als daar dan geen lekker authentiek Koreaans ontbijt en bijzondere ervaring tegenover staan, dan pas ik liever.

Aangezien ons hotel geen ontbijtmogelijkheid heeft, zit er weinig anders op dan ons naar de dichtsbijzijnde Starbucks te begeven. Niet bepaald mijn favoriete ontbijtplek (ik probeer Amerikaanse ketens zoveel mogelijk te vermijden, maar er zijn weinig andere opties in de buurt van ons hotel en om eerlijk te zijn, begint de 7-eleven wat tegen te steken. En ere wie ere toekomt, dat Starbucks ontbijt valt beter mee dan verwacht. Mijn cajun wrap smaakt en dat zoete broodje met rode bonen als dessert is een goeie afsluiter. Goeie punten gescoord, Starbucks.

Na het ontbijt lopen we opnieuw naar het park met de tumuli. Net op het moment dat we een archeologische site aan het bewonderen zijn, gaan de hemelsluizen open. ‘t Is niet dat we het niet zien aankomen hebben, want de loodgrijze lucht achtervolgt ons al sinds gisterenmiddag. Dan maar naar het Gyeongju National Museum. En waw, wat een fabelachtig museum! Een archeologische droom! Enorm onder de indruk van de schatten uit het Silla Koninkrijk die er tentoongesteld zijn.

De ganse voormiddag blijven we geplaagd door buien, maar gelukkig hebben we daar niet zoveel last van, omdat we van het ene gebouw naar het andere lopen op de museumsite. Rond half twee ronden we ons bezoek af. Onze magen rammelen: hoog tijd om op zoek te gaan naar een fijne lunchplek. De Lonely Planet brengt ons naar een restaurant waar ssambap op het menu staat: vlees met slabladeren, banchan, sauzen en knoflook, veel knoflook. En ja, ondertussen weten we dus dat we het vlees met wat saus en knoflook moeten oprollen in de bladeren. Het eten is extreem goedkoop, maar niet zo bijzonder. Of misschien zijn we de voorbije dagen gewoon te veel verwend geweest. Gelukkig is de soju heel erg lekker! We hebben trouwens het ganse restaurant voor ons alleen.

Na het middagmaal lopen we naar Donggung Palace and Wolji Pond. Een hele mooie plek, die ongetwijfeld nog mooier zou zijn, mocht het niet zo’n grauwe dag zijn. We wandelen terug in de richting van de tumuli. Het blijft een bijzonder zicht, die gigantisch groene molshopen, een beetje willekeurig verspreid doorheen het landschap verspreid.

We kopen een ticketje en lopen het ommuurde Tumuli-gongwon binnen. De concentratie aan tumuli is hier nog hoger dan in de rest van Gyeongju. Het hoogtepunt is de Cheonmachong graftombe, het enige graf dat je kan betreden. In de grafkamer krijgen we een goed beeld van de schatten die zo’n koning letterlijk meenam in het graf. Ik ben echt onder de indruk van de rijkdom van de Silla cultuur. Jammer dat wij in het Westen zo weinig in aanraking komen met de Oosterse cultuur en er bijgevolg zo weinig vanaf weten.

Wanneer we ons bezoek afronden, is nog altijd een kwakkelweer. We keren naar het hotel terug om de auto en de valiezen op te halen en dan ergens te gaan eten. Een moeite die we ons misschien hadden kunnen besparen, want (letterlijk) een paar meter verder parkeren we de wagen bij een dessertcafé, waarop ik de dag voordien mijn oog had laten vallen. Want ja, wie wil er nu geen dessert in de vorm van een tumulus en een astronomisch observatorium?

Het dessert waarvoor we café 43 bezoeken, bestaat uit twee bollen groene theeijs geserveerd op ijsschilfers met daarover vermoedelijk sojamelk of iets in die aard. Het dessert is zoet en lekker en de portie is enorm. De thee die ik bestelde, blijkt spijtig genoeg een tegenvaller. Ik verwachtte warme hibiscusthee, maar in de plaats daarvan krijg ik een soort hyperzoete icetea. Nog erger dan frisdrank! Ik voel mijn bloedsuikerniveau letterlijk stijgen.

Helaas, wanneer we uit het dessertcafé komen, blijkt dat we een boete gekregen hebben wegens fout parkeren. Net als in Vilnius besluiten we deze boete feestelijk te negeren. We zullen wel zien of we op het einde van onze huur de rekening gepresenteerd zullen krijgen.

We rijden verder naar ons tweede hotel in Gyeongju: Mini Hotel 141. Een hotel met een bed, hoera! En wat meer ruimte om onze valiezen in kwijt te kunnen, alleen zijn ze de kapstokken vergeten. Serieus, elk zichzelf respecterend hotel zou toch minstens voor een paar kapstokken moeten zorgen.

We droppen onze bagage af in het hotel en maken nog een avondwandeling om wat nachtelijke foto’s van Gyeongju te maken. De regen die ons de ganse dag parten heeft gespeeld, is gelukkig opgehouden. De avond is aangenaam warm en we genieten van de zachte temperatuur.

Een beetje toevallig komen wij bij de prachtig verlichte Woljeonggyo brug. Het statief komt goed van pas om deze schitterend gereconstrueerd bouwwerk in beeld te brengen. Helaas zijn de tumuli minder goed verlicht en dus een grotere uitdaging om goed op de gevoelige plaat vast te leggen.

We keren terug naar het hotel, drinken het laatste flesje soju op dat we ondertussen al een paar hotels meesleuren, nemen een douche in een douchekabine en kruipen in bed. Van het het nachtleven in Zuid korea hebben we idd nog niet veel gezien…

Op 7 uur opgestaan om zoveel mogelijk uit de dag te halen. We reppen ons naar de dichtsbijzijnde 7-eleven om een ontbijtje bijeen te kopen. Ditmaal hebben ze gelukkig wel onigiri. Blijkt dat je die dingen moet opwarmen in de microgolfoven! Dat heb ik dus al heel mijn leven verkeerd gedaan! Bij nazicht van de verpakking staat dit in een piepkleine afbeelding effectief zo vermeld. En ik moet toegeven, een paar seconden opgewarmd, smaakt zo’n onigiri nog nét iets beter. En jawel, daar drink ik een bananenmelkje bij!

Om 9u zitten we al in de auto, onderweg naar onze volgende bestemming: Gyeongju. Het is een prachtige, zonnige zondag met amper andere weggebruikers op de baan. De weg slingert zich door groene beboste heuvels. We passeren boomgaarden en wijngaarden en overal zien we kraampjes langs de weg waar je normaal vers fruit kan kopen. Omdat het zondag is, zijn de meeste kraampjes echter niet bemand, of beter gezegd: bevrouwd, want fruit verkopen is vrouwenwerk in Zuid-Korea.

We stoppen voor de eerste keer deze trip om te tanken. De dame van het tankstation assisteert ons bij het vullen van de tank en we krijgen er nog gratis koffie en water bovenop. Wat een service!

Rond het middaguur zijn we bij Bulguksa Tempel. Helaas hebben we de mooie blauwe lucht achter ons gelaten. De grijze wolken in Gyeongju doen ons vrezen dat er regen op komst is. Nuja, niets aan te doen. We parkeren de wagen op een grote parking vlakbij de tempel. Bulguksa Tempel is, aan het aantal auto’s op de parking te oordelen, duidelijk een populaire toeristische bestemming.

Bulguksa Tempel werd gebouwd in 528 tijdens de Silla periode en is UNESCO werelderfgoed. De ganse site werd verschillende keren uitgebreid en herbouwd. Tijdens de Japanse invasie (1592 – 1598) werd de tempel spijtig genoeg volledig platgebrand. Gelukkig werd de tempel in 1604 (tijdens de Joseondynastie) gereconstrueerd. Daarna onderging de tempel nog een veertigtal renovaties om uiteindelijk aan zijn lot overgelaten te worden tot in 1969 het Bulguksa Temple Restoration Committee opgericht werd om de tempel in zijn vroegere glorie te herstellen. Dat Bulguksa een belangrijk monument is voor de Koreanen blijkt uit de hoge concentratie aan nationale schatten die zich hier bevindt: Dabotap Pagoda (National Treasure No. 20), Seokgatap Pagoda (National Treasure No. 21), Yeonhwa-gyo & Chilbo-gyo Bridges (National Treasure No. 22), Cheongun-gyo & Baegun-gyo Bridges (National Treasure No. 23), Seokguram Grotto (National Treasure No. 24), the Golden Seated Vairocana Buddhist Figure (National Treasure No. 26), the Golden Seated Amita Figure (National Treasure No. 27), and Saritap Pagoda (Treasure No. 61).

Na ons bezoek aan de tempel gaan we op zoek naar een lekker middagmaal. Dat vinden we aan de overkant van de parking in de vorm van een heerlijke hotpot met bulgogi en paddenstoelen. Om niet altijd soju of makgeolli te bestellen, besluiten we eens een andere drankje te proberen: baekse-ju. Niet slecht, maar we zijn het er beiden over eens dat soju en makgeolli toch lekkerder zijn.

Met een volle maag rijden we naar de volgende UNESCO werelderfgoed site en National Treasure No. 24: Seokguram grotto. De weg die ons naar boven brengt, is smal en vol bochten. Bij elke haarspeldbocht houden we even onze adem in, in de hoop geen tegenliggers tegen te komen. De tocht naar boven verloopt gelukkig zonder incidenten en we parkeren onze wagen op de parking aan de ingang. Het eerste wat we doen op de site is de Unification Bell luiden voor de prijs van een paar won. Het geluid van de bel is krachtig en blijft even duren. Hopelijk heb ik zo mijn steentje bijgedragen aan de hereniging van beide Korea’s!

Na nog een beetje klimmen, komen we aan bij Seokguram grotto, gelegen op 750 meter boven zeeniveau. De granieten Boeddha in de grot is prachtig staaltje van boeddhistische kunst. De Boeddha is omringd door allerlei figuren, maar zuigt met zijn mysterieuze glimlach moeiteloos alle aandacht naar zich toe. Wel jammer dat de boeddha enkel doorheen een glazen wand te bewonderen valt. De grot zelf is trouwens ook een kunstwerk: de kunstmatige grot wordt gevormd door honderden verschillende granieten stenen die ingenieus in elkaar gepast zijn. De hele constructie werd gebouwd zonder mortel en wordt enkel op zijn plaats gehouden door stenen klinknagels. Spijtig genoeg was het verboden om foto’s te nemen in de grot en heb ik dus geen aandenken aan deze prachtige plek.

Op de terugweg naar de parking begint het lichtjes te regenen. Gelukkig niet al te hard, maar net hard genoeg om een gigantische naaktslak naar buiten te lokken. Een exemplaar zo groot als mijn hand! Ik ben bijzonder onder de indruk en kan niet anders dan dit bijzondere dier vastleggen voor het nageslacht. Op de parking kopen we een zakje kastanjes bij één van de oude ajumma‘s die aan de rand van de parking kastanjes verkopen. De portie kastanjes kost bijna niets en is zo groot dat we na ons copieuze middagmaal de zak met z’n twee niet eens leeg krijgen.

Van de parking rijden we naar hotel Hwang Nam Guan voor onze eerste (en laatste) hanok stay van de reis. Ik moet zeggen dat ik iet of wat teleurgesteld ben. Hotel Hwang Nam Guan is nieuw gebouwd en mist de authentieke charme van RakKoJae guesthouse in Seoul waar ik vorig jaar twee nachten verbleef. Het kamertje zelf is petieterig klein en we moeten zelf onze bedden opdekken. Als de donsdekens op de grond liggen, is er nog amper plaats voor onze valiezen. Er is geen mogelijkheid om te genieten van een authentiek Koreaans ontbijt en van een mud sauna is zelfs geen sprake. Beetje een tegenvaller.

We laten alles achter in het hotel en wandelen naar de attractie waar Gyeongju het meest voor gekend is: de tumuli, met gras begroeide heuvels waarin zich de graven van de voormalige heersers van het Silla Koninkrijk bevinden. Het Silla Koninkrijk bestond van 57 v.Chr. tot 935. Op zo’n duizend jaar tijd kan een mens heel wat graven bij elkaar bouwen. De groene heuvels liggen in een groot park, midden in het hart van de stad Gyeongju. Het is indrukwekkend dat de Koreanen zoveel respect hadden voor hun overleden koningen en koninginnen dat deze graven al die eeuwen bewaard zijn bleven.

In het park bewonderen we ook de sterrenwacht Cheomseongdae. Dit bizarre torentje is één van de oudste observatoria in Oost-Azië die nog intact is en tevens één van de oudste wetenschappelijke installaties op aarde. Cheomseongdae dateert uit de zevende eeuw en is, uiteraard, een national treasure én UNESCO werelderfgoed.

Na onze wandeling drinken we een smoothie in Grātus koffiebar, niet ver van ons hotel. De smoothie is eerder een dikke milkshake met bosvruchten en zo stevig dat we meteen het avondmaal kunnen overslaan. Eerlijk waar, ik begrijp niet waar die smalle Koreanen al dat voedsel steken.

De rest van de avond brengen we door in de lobby van het hotel met onze laptop. Vlak voor het slapen gaan nemen we een douche. Pittig detail in onze badkamer is geen douchekabine of badkuip voorzien, enkel een douchestang met daaraan een douchekop. Je doucht je dus gewoon rechtstaand aan de wasbak, naast het toilet, terwijl je probeert niet gans de badkamer onder water te zetten. Bizar, toch wel.

Om 22u liggen we al op onze futons (yep, in een traditionele Hanok, slaap je op de grond). We zijn allebei heel moe. Duimen dat het op de grond slapen meevalt!