Kerstdiner bij de schoonfamilie. Traditioneel een familiefeest. Jammer genoeg ontbraken, net als vorig jaar, twee personen op het feest.

Het gebeurt dat er een wonde geslagen wordt. Het lijkt op het eerste zicht oppervlakkig te zijn. Er wordt er een pleister op gedaan, maar die blijft niet plakken. De zalfjes en smeersels helpen niet. De wond begint te etteren en te ontsteken en genezing lijkt verder weg dan ooit. Doodjammer is het, als je een voorheen perfect gelukkig gezin uiteen ziet vallen. De kloof lijkt er in vergelijking met vorig jaar alleen maar groter op geworden. Hopelijk wordt 2010 een jaar van bruggen bouwen.