discussie

Lang leve de democratie

Naast gelachen, werd er ook serieus gediscussieerd in de Japanse les. De juffrouw vindt het boek dat we momenteel in de les gebruiken niet goed en zou graag naar een ander boek overschakelen. Maar veranderen van boek houdt in dat we heel wat achterstallige woordenschat moeten inhalen. Het nieuwe boek bouwt namelijk voort op een eerste deel dat meer en andere woordenschat bevat dan die we tot nu toe gezien hebben. De meeste van de leerlingen waren direct gewonnen voor het idee om Japanese for Busy People in te ruilen voor een ander boek. Japanese for Busy People concentreert zich namelijk op Japans voor op de werkvloer, iets waar wij en onze medecursusten niet direct iets mee zijn.

Maar toen kwam het dilemma: ofwel zouden we volgend jaar dadelijk met deel twee starten en zouden we tijdens de grote vakantie 45 pagina’s vocabulaire moeten inhalen (zot!) ofwel zouden we in het vierde jaar starten met het eerste boek, dat we er dan in een sneltreinvaart zouden doorjagen tijdens het eerste semester. Deze laatste keuze impliceerde dan wel dat we het  eerste semester voor een groot deel aan herhaling zouden besteden. Uiteraard leek optie één mij volledig out of the question. Dat zie je van hier dat ik tijdens mijn grote vakantie Japanse woordjes ga blokken. Zo zot ben ik nu ook weer niet. Gelukkig dacht er een kleine meerderheid van de medestudenten ook zo over. Al waren er dus een stuk of vijf strevers die het echt ende werkelijk zagen zitten om 45 pagina’s vocabulaire in hun vrije tijd te blokken. Zot, ik zeg het u.

Russisch etentje

Door alle commotie rond de vallende regering ben ik er nog niet aan toegekomen om iets te schrijven over het geweldige etentje in de Kokoon, donderdagavond met de mensen van de Russische les. We waren met z’n vijftien en de gespreksonderwerpen waren op zijn zachtst gezegd gevarieerd. Het ging over de Belgische politiek, dan over terrorismebestrijding in Rusland, dan over de zin en onzin van het huwelijk en de gelijkheid tussen man en vrouw. Zware gespreksonderwerpen voor een lichtvoetig etentje.

Het eten zelf was trouwens om duimen en vingers bij af te likken. Al mijn favoriete etenswaren op één bord verzameld: hazenrug, een gestoofd appeltje met veenbessen, spruitjes en kastansjepurée. En daarbij een lekkere rode wijn uit Chili. Ik heb er enorm van genoten.

Meest geanimeerde gesprek van de avond voerde ik met een meisje dat vond dat “vrouwen bepaalde taken toch nog altijd beter kunnen dan mannen”. Taken zoals de kinderen verzorgen en het huishouden doen en zo. En ze zag er geen graten in om later thuis te blijven met de kinderen, want “dat is toch nog altijd de beste manier om kinderen op te voeden.” Ik wist eerlijk gezegd niet dat er nog zulke vrouwen bestonden. Laat ik jullie zeggen dat de discussie bij tijden hevig was, want zulke uitspraken, werken op mij als een rode lap op een stier.

Pirates

Gisteren Pirates of the Caribbean gaan zien. En ik was ferm teleurgesteld. Waar ik mij de eerste piratenfilm herinnerde als een plezant uitje waarbij ik verschillende keren luidop heb kunnen lachen, viel er (voor mij) niet veel te lachen in deze film. En ‘t mag gezegd, de rest van de bomvolle filmzaal was ook verdacht stil. En door die verdomde cliffhanger ben ik nu zo ongeveer wel verplicht om het derde deel te gaan zien. Waarmee nog maar eens bewezen is dat meer speciale effecten en meer actie niet altijd een betere film tot gevolg hebben.

Voor en na de film ben ik dan nog in een ongelukkige discussie verzeild geraakt met kameraad H over Schindler’s List, een film die hoog op mijn lijstje beste films aller tijden staat. Nu moeten jullie weten dat ik altijd zeer hevige discussies met H heb over een zeer breed scala aan onderwerpen. En het gebeurt zelden tot nooit dat we het eens geraken over zo’n onderwerp. Gisteren meer van hetzelfde, al hield ik deze keer een onaangenaam gevoel over aan de hele discussie. Ik was zelfs helemaal niet meer in de stemming om nog iets te gaan drinken na de film. (Stel je voor!)