Trouwe volgers van deze blog weten het ongetwijfeld, onze agenda laat weinig tot geen ruimte voor spontaneïteit. Deze zomer had ik me echter voorgenomen om de weekavonden niet vol te plannen, kwestie van wat tijd te hebben voor spontane invallen (en ook een beetje om al mijn reisverslagen te kunnen schrijven en mijn foto’s te kunnen verwerken).
Zo konden mijn vriend en ik woensdagavond op de bots beslissen om te genieten van de prachtig zomeravond en iets te gaan eten op een terrasje. Ik denk dat ik er al eens eerder over geschreven heb, maar het is in Leuven enorm moeilijk om een terras te vinden waar je lekker kan eten en dat ‘s avonds in de zon ligt. Ik meende dat het terras van De Hoorn, midden in de nieuwe hippe stadswijk in wording wel nog avondzon zou hebben. Helaas, een recente nieuwbouw blokkeerde de laatste zonnestralen. Maar: de mosselen waren uitstekend en de locatie is zeer inspirerend. Momenteel ligt De Hoorn midden in een bouwwerf, maar het is niet moeilijk je voor te stellen hoe mooi de site zal zijn, eens de werken achter de rug zijn.
Op donderdagavond hadden we eveneens niets gepland. Tot we een berichtje kregen van onze kameraad uit Meldert dat hij voor zijn werk de ganse dag in Leuven in de Faculty Club zat. En of we al plannen hadden voor het avondmaal. Nu wel dus!
Ik was oprecht blij dat ik ditmaal geen sms moest terug sturen dat het niet paste voor ons. We spraken af rond 18u aan het station van Leuven en zochten een plekje op het terras van de Klimop. Super leuk om bij te kunnen praten. Helaas stelde het eten teleur. Ik had een kabeljauw met asperges besteld en mijn tafelgenoten een Thaise noedelsalade. De salade zag er eerlijk gezegd wat povertjes uit. Mijn gerecht was daarentegen wat van het goede te veel. Mijn portie kabeljauw was het dubbele van wat ik een normale portie beschouwd. Verder dreef de kabeljauw in een witte roomsaus en waren de asperges te hard gebakken (groene asperges moeten groen zijn, niet bruin). Het was ook gewoon echt te veel, waardoor ik genoodzaakt was een flink stuk vis te laten liggen. Teleurstellend!
Gelukkig maakte het ijsje van Decadenza achteraf veel goed. Dat zabaglione-ijs was ronduit fenomenaal. Al smullend liepen we terug naar ons appartement om daar nog een flesje Corsicaanse witte wijn te kraken en te praten tot de zon al ver onder was.
Meer van dat!