In de fotografiecursus waaraan ik deze maand vier avonden lang drie uur van mijn kostbare tijd besteed heb. Het bleef voor mij allemaal een beetje te theoretisch. Te veel (saaie) powerpointpresentaties, te weinig praktijk. Ik had gehoopt dat de cursus iets meer hands-on zou zijn. Pas op, ik ben ervan overtuigd dat je een theoretische basis moet hebben om goeie foto’s te nemen, maar de theoretische uitleg had beperkt kunnen blijven tot één avond. Fotograferen leer je toch voornamelijk door het te doen. Trial and error. Waarom niet wat uitleg over flitsen geven en dan de mensen dit laten proberen? Ter plekke, onder begeleiding.

Enfin, geen kwaad woord over de mensen van Foto gamma, een bende enthousiaste amateurfotografen die echt hun best gedaan hebben om er iets van te maken. Misschien verwachtte ik gewoon te veel. Misschien heb ik al te veel over fotografie gelezen om iets uit een basiscursus te kunnen halen. De tips en tricks die ze meegaven over portretfotografie, landschapsfotografie, architectuurfotografie, enzovoort kende ik al. En vaak zijn de beste en origineelste foto’s degene die de conventies aan hun laars lappen. De als voorbeeld getoonde foto’s vond ik vaak ook maar gewoontjes. Klassieke landschappen, portretten die photshopgewijs wazig gemaakt zijn en waarvan alleen de ogen scherp zijn, tja, echt aanspreken doen zulke foto’s mij niet. Maar hier speelt natuurlijk het aspect persoonlijke smaak.

Waarmee ik totaal niet gezegd heb dat ik vind dat ik goeie of originele foto’s maak. Ik vind van mijn eigen foto’s dat ze maar al te vaak blijven steken in clichébeelden. Ik mis een originele invalshoek, die sprankel die een gewoon onderwerp kan optillen tot een geweldige foto. Mankeer ik talent? Moet ik gewoon blijven oefenen? Ik weet het niet. Dit alles zal mij echter niet tegenhouden een keuze te maken uit de lijst van activiteiten die foto gamma het komende jaar nog organiseert, maar ik zal enkel aanwezig zijn als ik er zeker van ben dat het programma mij aanspreekt.