Alweer een prachtig zonnige dag in Corsica! I could get used to this!

Na het ontbijt op het terras van hotel Bartaccia vertrokken we richting de prehistorische site Cucuruzzu. Onderweg passeerden we langs het mooie dorpje Sainte-Lucie de Tallano dat vooral beroemd is om het Couvent St.-François. We lasten een korte tussenstop in om het vervallen klooster te bewonderen. Volgens onze gids zou het bouwwerk momenteel volop gerestaureerd worden, maar wij zagen geen spoor van enige oplapwerken. In tegendeel, het prachtige klooster zag er erg verwaarloosd uit. Jammer dat een monument dat dateert uit 1492 zo ligt te verkommeren. Hopelijk vindt men snel geld voor de restauratiewerken.

De archeologische site van Cucuruzzu stelde gelukkig niet teleur. Wat een fenomenale plek! We wandelden door een prachtig woud waarin overal verspreid gigantische rotsblokken en tafoni lagen. Bij de start van ons bezoek kregen we een bijzonder uitgebreide Nederlandstalig gids die alle bijzonderheden van de site van naaldje tot draadje beschreef. De tafoni (door erosie langs onder uitgeholde stenen) zouden vroeger dienst gedaan hebben als schuilplaats voor de prehistorische mensen. De sporen van bewoning op deze plek gingen terug tot duizenden jaren vóór onze jaarrekening.

Een eeuwenoude pad bracht ons naar het casteddu van Cucuruzzu, een enorme citadel met een oppervlakte van 1200 vierkante meter daterend uit het tweede millennium vóór Christus. Bij het bouwen maakten de prehistorische mensen gebruik van de natuurlijke materialen die voorhanden waren op de site. Slechts een klein gedeelte van de citadel is zichtbaar voor de bezoekers, maar het was erg bijzonder om muren, opslagruimten en torens te bezoeken die zo oud waren.

Vanaf het casteddu van Cucuruzzu liepen we verder naar de ruïnes van het middeleeuwse kasteel Capula, een Romeinse versterking die in 1259 verwoest werd. Op deze site werd een menhirbeeld gevonden van een gewapende prehistorische krijger. Ik was oprecht onder de indruk van de ganse site. We liepen er in totaal dan ook meer dan twee uur rond. Dikke aanrader!

Omdat we langer op de site hadden rondgelopen dan verwacht, was het al bijna voorbij lunchtijd. We zochten dus snel op tripadvisor iets om in de buurt te lunchen en kwamen zo terecht op het mooie terras van La Pergola in Levie. Het was half twee toen we daar aankwamen en het piepklein verhoogde terras aan de voorzijde van het restaurant zat vol met klanten die al gegeten hadden. Gelukkig was keuken nog niet gesloten. Voor slechts 20 euro kregen we een eenvoudige, maar lekkere driegangenmenu voorgeschoteld bestaande uit Corsicaanse specialiteiten, waarbij we een half litertje rode wijn dronken dat ons slechts 7 euro kostte. Dankjewel Tripadvisor om ons op deze fijne plek te brengen die we zonder jou nooit gevonden zouden hebben.

Verder naar de Col de Bavella vanwaar we een schitterend uitzicht hadden op de impressionante Aiguilles de Bavella (ruige, scherpe bergpieken) en de Middellandse zee aan de andere kant van het eiland. Corsica is zo klein dat je makkelijk op een paar uur van de west- naar de oostkust kan rijden. We parkeerden onze auto op de reusachtige parking (duidelijk een populaire toeristische bestemming) en gingen op zoek naar een wandeling die we in de buurt konden maken. Onze vorige ervaringen met wandelpaden waren niet zo positief, maar kijk, de wandelpaden waren hier wél duidelijk aangegeven en er was zelfs een plannetje waarop de te volgen route stond aangeduid.

Goedgezind vertrokken we voor de twee uur durende wandeling ‘U Cumpuleddu’, waar we ongetwijfeld bijna drie uur over zouden doen, ons kennende. De wandeling leidde ons door een mooi bos helemaal tot aan de Trou de la Bombe, een door erosie in de rotswand ontstaan gat op zo’n 9 meter hoogte. Wat een beetje een verrassing voor ons was, want nergens stond vermeld dat dit natuurwonder dat ook in mijn reisgids vermeld werd, het verste punt van de wandeling was. We klauterden wat rotsen op om zo dicht mogelijk bij de Trou de la Bombe te komen, maar besloten af te zien van de klim naar het laatste stuk, omdat onze wandelsandalen niet het geschikte schoeisel waren voor zo’n klimpartij.

We wandelden terug langs een andere route (hoera, een cirkelvormig pad) en kregen enkele prachtig uitzichten op de Aiguilles de Bavella cadeau. Echt een bijzonder fijne wandeling in een omgeving die vele kunstenaars geïnspireerd heeft en nog steeds inspireert.

Terug in het hotel was het al 18.30u, maar veel honger hadden we nog niet, na ons late middagmaal. We douchten en seksten op het gemak om vervolgens een laat avondmaal in ons hotel te eten. De bediening was nog altijd slecht, maar de cocktail l’Île de Beauté en de risotto met kreeft mochten er daarentegen wel wezen.