Het jaarlijkse kerstdiner met de IRC-vriendjes was een daverend succes. Met z’n zestieneneenhalf waren we. De halve persoon (aka mijn squashpartner) daagde naar goede gewoonte een drietal uur te laat op. Als locatie voor ons diner hadden we het Chess Café uitgekozen. Dit leek een goeie keuze (alhoewel de bediening echt wel onvriendelijk was) tot de dj zo rond een uur of tien de muziek keihard opendraaide. Ik kon de mensen aan de andere kant van de tafel niet eens meer verstaan. Een echte afknapper, vooral omdat zo’n kerstdiner toch een ideale gelegenheid is om bij te praten met mensen die ik niet allemaal even vaak zie.

Weggejaagd door de luide muziek zijn we dan maar (na een klein akkefietje waarbij ik plots in iemand zijn nek belandde en de grond wel heel erg veraf leek – dank aan Q, voor de redding!) ter afsluiting van de avond iets gaan drinken in de Wentelsteen. We zaten dan wel in het rookvrije gedeelte, maar toch drong er nu en dan een vleugje rook mijn neusgaten binnen. We hielden het op één drankje, want ja, werkmensen die zijn tegenwoordig snel moe. Gelukkig waren we de avond vroeg begonnen. 😉