Opnieuw opgestaan om 7u. Wanneer we naar Chicago vliegen, moeten we de klok opnieuw een uur verder zetten en we willen ons al zoveel mogelijk aanpassen aan de andere tijdzone.
Als ontbijt eet ik een omelet en wat yoghurt. Er zijn slechtere manieren om de dag te beginnen. Van Goofball vernemen we dat het gisteravond rond een uur of zes verschrikkelijk gehageld heeft in Calgary. Wij waren toen nog onderweg vanuit Banff en zijn gelukkig gespaard gebleven van dit noodweer. De beelden van de hagel moeten nochtans indrukwekkend geweest zijn.
Vanochtend is het gelukkig mooi weer. We trekken naar dé topattractie van Calgary: Calgary tower, een 191 meter hoge observatietoren. Veel volk is er niet dus we hebben alle tijd om Calgary en omgeving te bewonderen. Calgary is best wel een grote stad, gelegen tussen de prairies en de Rockies in. Vanaf de toren heb je een uitstekend uitzicht op de omgeving.
Terug beneden informeren we in de souvenirshop waar we ergens postzegels kunnen krijgen voor onze kaartjes. Blijkbaar verkoopt elke drugstore postzegels en gelukkig voor ons is er eentje vlakbij. We moeten wel even slikken als we het tarief vernemen voor één postzegel naar Europa, maar hey, die 79 kaartjes zijn nu toch al geschreven, het zou zonde zijn ze niet op de post te doen.
Tijdens onze wandeling in Calgary valt het op dat de stoep bezaaid ligt met afgerukte bladeren. En op één plek komen we een afgeknakte boom tegen. Buiten dat lijkt de schade van de hagelstorm goed mee te vallen. De straten zijn zelfs al helemaal opgedroogd en de zon schijnt alsof er geen vuiltje aan de lucht is.
We wandelen op ons gemak naar het Chinese Cultural Centre, alwaar we de koepel bewonderen die gebaseerd is op de koepel van de Tempel van de Hemel in Peking. Het centrum is door Chinese vaklieden volgens traditionele technieken gemaakt. Erg knap en iets wat je helemaal niet zou verwachten in deze omgeving. Calgary heeft ook een regelijk grote China Town, waarvan we dankbaar gebruik maken om te lunchen. Op de wandeling naar het culturele centrum zagen we een aanduiding voor een Koreaans restaurant. Helemaal spek voor onze bek!
Kimchi House ligt aan een kleine indoor food court. Niet echt gezellig, maar wel heel geschikt voor een snelle lunch. Uiteraard ga ik voor een noedelsoep. Mijn verslaving begint zorgwekkende proporties aan te nemen… Mijn yuk gae jang (een pikante noedelsoep met rundvlees) is geweldig en de portie is gigantisch. De bibimbap van mijn vriend mag er ook zijn. En ’t is nog goedkoop ook.
Ik moest al erg mijn best doen om mijn noedelsoep binnen te krijgen, maar wanneer ik een food truck (food trucks zijn duidelijk heel de rage in Calgary) zie die bubble tea serveert, kan ik het niet laten om dit uit te proberen. Nog niet zo lang geleden zag ik een filmpje op youtube waarin dit drankje werd aangeprezen. Zelf heb ik echter nog nooit bubble tea geproefd.
De bubble tea die ik krijg bevat grote dikke parels van tapioca. Verder is het naar mijn mening een doodgewone smoothie. Het strootje is echter heel dik zodat je zonder al te veel moeite de tapiocaparels kan opzuigen. Best wel lekker, al is het vooral de smaak van de smoothie zelf die weet te bekoren en niet zozeer de parels. Wel jammer dat het drankje zo zwaar valt, vlak na ons middagmaal. Mijn vriend en ik delen één bubble tea en dan nog hebben we alle moeite van de wereld om dit drankje naar binnen te spelen.
Calgary blijkt zowaar een mooie en aangename winkelwandelstraat te hebben, met leuke winkels en eet- en drinkgelegenheden. We passeren een grote winkel die enkel t-shirts verkoopt en kunnen het niet laten om een ‘Canadian selfie’ t-shirt te komen voor het petekindje van mijn vriend. De winkelier blijkt een grapjas te zijn, want hij biedt aan het t-shirt te ruilen tegen mijn fototoestel. Euh, I think not.
De twaalfjarige dochter van de winkelier vraagt tijdens het afrekenen zomaar out of the blue of we Shawn Mendes op straat zijn tegen gekomen. Mijn vriend en ik staan allebei een beetje met de mond vol tanden want we hebben eerlijk gezegd geen idee wie dit heerschap wel mag wezen. De winkelier legt uit dat er straks een concert is van Shawn Mendes en dat zijn dochter al gans de dag op hete kolen zit.
Wanneer we buiten staan, googlen we even wie Shawn Mendes is. Blijkbaar een Canadese jongeling die goed in de markt ligt bij tienermeisjes. En jawel, een beetje verder komen we langs de concertzaal waar een ganse rij jonge meisjes staat aan te schuiven.
We hebben het zo ongeveer wel gezien in het centrum Calgary en besluiten naar de auto terug te keren om op basis van de gids te beslissen wat onze volgende bestemming is. Fort Calgary lijkt een interessante plek om de namiddag door te brengen. We rijden net de parkeergarage uit wanneer een hevige regenbui losbarst. Opeens lijkt Fort Calgary een pak minder interessant, want een deel van de tentoonstelling bevindt zich buiten.
Wanneer de hevige regenbui zich ontpopt tot een verschrikkelijke hagelbui, geven we er de brui aan en besluiten we terug te rijden naar ons hotel. Toch nog een drie kwartier rijden van het stadscentrum. Het geluid van de hagelbollen op het koetswerk van de huurwagen (onze trouwe Toyota Corolla) is behoorlijk akelig. Het klinkt echt alsof er kleine putten worden geslagen in het koetswerk. Al een geluk dat we goed verzekerd zijn.
De storm is zo hevig dat we onderweg auto’s opmerken die zich onder bruggen geparkeerd hebben om te wachten tot het ergste voorbij is. Niet echt veilig, vind ik persoonlijk. Wij rijden dapper verder. Gelukkig is de hagelbui voorbij wanneer we het hotel bereiken. Op het eerste gezicht ontwaren we geen schade aan onze huurwagen. De hagelbui klonk waarschijnlijk erger dan het was.
Door dit onvoorziene noodweer zijn onze plannen serieus in de war gestuurd en zijn we veel vroeger dan gepland in het hotel. We besluiten van de nood een deugd te maken en onze was te doen. Dan kunnen we morgen met propere kleren naar Chicago vliegen.
We herorganiseren de valiezen en ik schrijf op de kamer op mijn gemak nog wat aan mijn reisverslagen. Een rustige namiddag komt, om heel eerlijk te zijn, niet echt ongelegen.
We zien het niet zitten om voor het avondmaal terug te rijden naar het stadscentrum en eten voor de tweede dag op rij in ons hotel. Ik beperk me tot een voorgerecht. De combinatie noedelsoep – bubble tea maakt dat ik ’s avonds niet al te veel honger heb. De portie East Coast mosselen die ik als voorgerecht krijg, blijkt echter nog meer dan behoorlijk te zijn. En ook de burger van mijn vriend smaakt.
We gaan na een rustige namiddag en avond slapen om 22u, want morgen moeten we vroeg uit de veren om op tijd op de luchthaven te zijn.
