Donderdagavond woonde ik samen met een Leuvense collega het verjaardagsfeestje van M bij ter gelegenheid van hun tienjarig bestaan. Dit feestje viel samen met de opening van twee gloednieuwe tentoonstellingen: Borman en Zonen en Béatrice Balcou. Twee tentoonstellingen die amper meer verschillend konden zijn: het contrast tussen de simpele vormentaal van Balcou en de rijkelijke versierde religieuze beelden en retabels van vier generaties houtsnijders uit de Borman familie kon amper groter zijn. Dat de stamvader, Jan Borman, een Leuvenaar was, geeft deze tentoonstelling nog wat extra glans. Leuven mag terecht trots zijn op het meesterschap van de familie Borman. De beelden en retabels verbazen door hun levendigheid en oog voor details. De tentoongestelde houtwerken zijn van absolute topkwaliteit en het is volledig terecht dat M de spots richt op deze relatief onbekende kunstenaars. De Standaard gaf deze tentoonstelling vijf sterren en ik doe daar graag nog eens vijf sterren bovenop. 😉

De kunstwerken van Borman en zonen:

De eenvoud van Balcou:

En oja, dat taartje van Zuut ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van M heb ik met veel plezier opgesmikkeld. Mijn collega en ik eindigden de avond in Chapter Four om met een cocktail te klinken op de verjaardag van M. Dat er nog vele toptentoonstellingen mogen volgen!