Veel nagedacht deze week over het al dan niet stopzetten van deze blog en of het de moeite zou lonen een radicaal andere richting in te slaan (al weiger ik pentinent te beginnen met breien, haken, naaien of knutselen). Het is immers duidelijk dat deze blog een kneusje is, een kind zonder al te veel talenten en met weinig vriendjes op school. Maar goed, het is wel mijn kind. En het is niet omdat een kind niet voldoet aan de hooggespannen verwachtingen van de ouders, dat ze het daarom minder graag zien.

Per slot van rekening is deze blog een mooi, zij het erg fragmentarisch, overzicht van wat mij de laatste jaren heeft bezig gehouden. En wie weet, misschien groeit het onpopulaire kind ooit toch uit tot een zelfverzekerde volwassene?

Dus voorlopig modder ik maar wat verder aan. Ik denk dat de blogfrequentie sowieso naar beneden zal gaan, want “bloggen omdat het moet” levert geen geïnspireerde werkstukken op. Ik weet ook niet of ik tijdens mijn reizen nog een dagelijks verslag zal maken. Misschien beperk ik me eerder tot een round-up op het einde van de reis en een paar foto’s. Ik zie wel.

Met dank trouwens aan de mensen die de tijd genomen hebben om te reageren. Doet altijd plezier.