Gisteren waren mijn vriend en ik te gast bij onze vriendin en haar twee kinderen in Tongeren. Bij binnenkomst kregen we meteen de mededeling dat ons een opdracht wachtte. Gelukkig bleek deze opdracht bij nader inzien goed mee te vallen: proeven van de vers gemaakte test-kerstbûche. Nu moet ik eerlijk toegeven dat dit soort crème au beurre creaties niet echt hoog op mijn lijstje met favoriete desserts staan, maar deze smaakte me wel. Denk dat het te maken had met de krokante koekjesbodem die een perfect tegengewicht bood aan de zachtheid van de rest van het gebak.

Mijn vriendin bracht ons verder op de hoogte van de laatste ontwikkelingen in de soap-serie van haar leven (haar eigen woorden, niet die van mij) en weer maakte ik mij de bedenking dat mijn leven maar saai is. Niet dat ik meteen zit te wachten op stalkende liefdesrivalen, maar een beetje spanning en verrassende wendingen in mijn eigen leven zou wel eens leuk zijn. Soms overvalt het gevoel me dat mijn levenspad vastligt vanaf nu tot aan mijn pensioen. Een eindeloze herhaling van meer van hetzelfde. Best wel deprimerend.

Daarnaast maakten we kennis met een superleuk spel: Black Stories. Geen ellenlange handleiding nodig, de spelleider leest een situatie voor en de rest van de spelers probeert de raadselachtige situatie te ontrafelen door gesloten vragen te stellen. Het klinkt niet zo boeiend als ik het hier neerschrijf, maar het is echt superleuk. Zo leuk dat mijn vriend en ik van plan zijn ons zelf een spelset aan te schaffen.