Gisteren was ik voor mijn werk aanwezig op een receptie (jullie zullen het niet willen geloven, maar ik doe heus nog wel andere dingen dan naar recepties gaan). Zelf had ik een kleine bijdrage geleverd aan die receptie in de vorm van een tekst. En het klinkt een beetje belachelijk, maar toen ik die Belangrijke Persoonlijkheid mijn stukje tekst hoorde voorlezen, kreeg ik zowaar kippenvel. Een heel bijzonder moment.
bijzonder
Unicum
Vandaag heb ik iets heel bijzonders meegemaakt. Zo bijzonder dat ik mezelf even moest knijpen om er zeker van te zijn dat ik niet droomde. We zaten in vergadering (niks nieuws tot zover) met een externe consultant. Een consultant waarvan we veel verwachtten (en die we ook genoeg betaalden voor zijn expertise). We zetten ons probleem uiteen. Toonden hem welke voorbereidingen we reeds getrofen hadden en waar we vastgelopen waren. Zegt die consultant doodserieus: “Ik denk niet dat ik de juiste persoon ben om jullie problemen op te lossen”.
Jullie hadden de gezichten van de mensen rond de tafel moeten zien tijdens de doodse stilte die toen viel. Openhangende monden, ongeloof, ja zelfs schok. Een consultant die zijn eigen onkunde toegeeft. Nog nooit meegemaakt. Hij stelde voor iemand anders van zijn bedrijf te sturen die beter onderlegd was in de materie, verontschuldigde zich en klapte zijn laptop dicht. En daarmee was de vergadering afgelopen. Een eerlijke consultant, maak dat mee!
Zwangere buikjes
Gisterenavond hadden wij (o originaliteit) bezoek. Natuurlijk hebben mijn vriend en ik weer ons uiterste best gedaan om een lekkere en voedzame maaltijd op tafel te zetten, maar ik ga jullie hier niet lastig vallen met de menu en de bijhorende aangepaste wijnen uit de doeken te doen. Er zijn andere en beter blogs die het over de geneugten van een goeie maaltijd hebben. Het volstaat te zeggen dat het heel lekker was, we veel complimentjes gekregen hebben en ik mij ditmaal niet verbrand heb. Met dank aan mijn vriendje die de hete ovenschotels uit de oven gehaald heeft. 😉
Neen, waar ik het écht over wilde hebben: ik heb gisteren voor de allereerste keer een baby in de buik van een mama voelen schoppen. Nu denken jullie misschien, hoe kan dat nu, met die legioenen zwangere vriendinnen? De waarheid is dat ik het nog nooit heb aangedurfd om aan een zwangere vrouw te vragen of ik eens aan haar buik mocht voelen. Ik denk dat veel vrouwen dit toch als een aantasting van hun privacy zien en ik ben thuis opgevoed met bijzondere aandacht voor goeie manieren en zo. Gelukkig nam vriendin F zelf het intiatief door te vragen of ik niet eens wilde voelen hoe de baby de hik had. Waarvoor dank. Alweer een levenservaring rijker.