Tijdens de Leuvense kerstmarkt beklom ik de trappen van de toren van de universiteitsbilbiotheek. Bestemming: het terras met prachtig uitzicht over de kerstmarkt op het Leuvense Ladeuze- en Hooverplein en het kleine kamertje van de beiaardier vlak boven dat terras.

De beiaard is het instrument dat de hoofdrol speelt in één van mijn allervroegste herinneringen. Ik zit op de armen van mijn moeder en we komen net terug van een bezoek bij mijn oom en tante die op dat moment in Borgerhout woonden. We haasten ons te voet door de donkere, vochtige straten naar de plek waar de auto van mijn ouders geparkeerd staat. Opeens hoor ik iets wat ik nog nooit gehoord heb. Een betoverend geluid klinkend door de nacht. Tinkelende belletjes die ons door de donkere nacht naar de wagen begeleiden.

De klanken die ik die avond hoorde, heb ik nog jaren meegedragen. Spijtig genoeg is de melodie nu verdwenen uit mijn hoofd.

Pas veel later besefte ik dat het geluid dat me toen zo betoverde, afkomstig was van de klokken van de beiaard. Maar het instrument heeft daarmee voor altijd een plekje in mijn hart veroverd.