Vanochtend zijn mijn vriend en ik naar Herentals gespoord om samen met zijn familie en vrienden afscheid te nemen van zijn opa in de prachtige historische Begijnhofkerk. Begrafenissen zijn natuurlijk altijd een emotioneel moment, maar het pakte mij minder dan anders. De teksten en de muziek waren prachtig en schetsten een goed beeld van de mens die hij geweest was, maar mijn ogen bleven droog. Misschien maakten de vele begrafenissen die ik vorig jaar bijwoonde en waarbij ik afscheid nam van mensen die te vroeg uit hun leven weggerukt werden, dat dit afscheid voor mij minder heftig aanvoelde. Bij mij overheerste vooral een gevoel van dankbaarheid omdat hij op een mooie manier heengegaan is, zonder onnodig lijden. Een mooi einde voor hemzelf, maar ook voor zijn naasten.

De koffietafel was dan ook het ideale moment om herinneringen op te halen en samen met de familie 96 goed gevulde jaren te herdenken.