Avatar

Bestaat er een beter moment om je in een cinemazetel te nestelen dan kerstavond? Ik vind alvast van niet. Doordat zowat het hele land aan de feestdis zat, was het in de filmzaal aangenaam rustig.  Het was duidelijk dat een hele lading Chinezen, die toch geen kerstmis vieren, er hetzelfde over dacht als wij. Samen wachtten we met de 3D-brilletjes op de neus op het begin van Avatar.

Op voorhand had men mij al gewaarschuwd dat ik niet te veel van het verhaal moest verwachten. En inderdaad, wie graag verrast wordt in de cinema, kan Avatar beter links laten liggen. Het verhaal eindigt exact zoals je verwacht. Toch kon de boodschap die de film wil uitdragen, ondanks haar simpliciteit, mij wel bekoren. Toegegeven, de film is erg zwart-wit. De slechteriken zijn wel heel slecht en de goeien zijn bijna heiligen. Maar toch, een boodschap die de nadruk legt op de verbondenheid tussen de mensen en hun omgeving (everything is connected), het maakt mijn cynische ik nog altijd een beetje week.

Als je de film niet moet zien voor het verhaal? Waarvoor dan wel? Wel, dat is simpel: voor de adembenemende wereld die gecreëerd wordt door schrijver-regisseur James Cameron. Het imaginaire Pandora waarop het verhaal zich afspeelt, is werkelijk magnifiek. De fauna en flora zijn prachtig uitgewerkt. De ene adembenemend mooie scène wisselt zich af met de andere. Visueel heb ik zelden een mooiere film gezien. En ok, de gelaatsuitdrukkingen van de wezens komen niet altijd even natuurlijk over, maar hey, het zijn aliens, misschien zijn hun gelaatsspieren gewoon minder beweeglijk?

Een film om niet te veel bij na te denken, maar je visueel te laten prikkelen door de schoonheid van de beelden.