Wat deed ik vorig weekend?

Ja, ‘k weet het, we zijn ondertusen al bij het volgende weekend aanbeland, maar ik zit al zo lang te zeggen dat ik een verslagje zal maken, dat ik er nog moeilijk onderuit kan.

Wel, na de housewarming party van vrijdag, ontbrak het mij aan zin en goesting om zaterdag vroeg uit mijn bed te kruipen om naar de tekenles te gaan. Bovendien werden we al om één uur in de kerk van Schiplaken verwacht om een trouwviering bij te wonen en ik had geen zin in weer maar eens een spelletje haast-je-rep-je.

Na een rustig ontbijt (wow, wat een verademing) en een verkwikkende douche (is dit eigenlijk geen pleonasme?), sprongen mijn vriend en ik in de wagen (want opeens was het toch weer later dan we dachten).

De kerk van Schiplaken zat stampvol. Mooie klassieke misviering trouwens. Ik was bijzonder gecharmeerd door het muzikale duo dat de muziek verzorgde. Nooit gedacht dat een harp en een viool elkaar zo mooi konden aanvullen. En toen de violiste een paar nummers zong, was ik helemaal in de wolken. Zeer smaakvol. Alleen jammer dat de bruid zowat uit haar kleed bibberde na de misviering. Maar een bruid met een dikke anorak aan, dat staat niet zo, he?

Omdat we nog een paar uren over hadden tussen het einde van de mis en het begin van de receptie, gingen we nog snel wat badkuipen en chauffages voor onze nieuwe woonst kiezen bij Desco. Er is een Desco in Mechelen, maar toen we daar aankwamen, leek die gesloten te zijn (terwijl op de folder stond dat ze wel degelijk open waren). Dus wij helemaal naar Wijnegem gereden (lang leve de bedrijfswagen).

In Wijnegem werden we te woord gestaand door een (onvriendelijke) dame die zeer verbaasd keek toen we haar het verhaal van de gesloten toonzaal in Mechelen vertelden. Bleek dat we voor de (gesloten) deur van het magazijn gestaan hadden. De toonzaal bevond zich aan de andere kant. Stoem. Stoem. Nuja, niet veel aan te doen. Een paar offertes laten opmaken. (Die wéér wat duurder uitgevallen zijn dan het standaardvoorstel. Tsss.) Over de uiteindelijke keuze zullen we nog wel een nachtje slapen.

Tijd voor de receptie. (Voorafgegaan door een klein intermezzo op de parking van Desco om mijn nagels van het juiste kleurtje te voorzien.) Veel bekende gezichten, veel lekkere hapjes, veel goeie schuimwijn en veel foto’s. Dat was het zowat.

En dan het avondfeest. (We waren én voor de receptie én voor het avondfeest gevraagd omdat de bruidegom ons een beetje als fotografen van dienst had aangesteld.) Superlekker eten! Ik heb zelfs, ondanks de overvloed aan hapjes tijdens de receptie, nog een tweede portie van het hoofdgerecht (chateaubriand) gevraagd. We vertoefden voor de verandering alweer in goed gezelschap (de bitch van dienst zat aan een andere tafel, hoera!).

Na het dessertenbuffet volgde de openingsdans en dan werden de beentjes tot de late uurtjes aan het werk gezet op de dansvloer. Zalig! Nu alleen nog tijd vinden om die vijfhonderd foto’s te verwerken voordat de bruid en bruidegom terug zijn van hun huwelijksreis.

Reclame

In het voorwoord van het Erfwoord, het ledenblad van Erfgoed Vlaanderen, werden de resultaten van een bevraging van het ledenbestand van Erfgoed Vlaanderen samengevat. Blijkt dat de meerderheid van hun leden ouder dan vijftig zijn en bovendien overwegend mannelijk (80% leden van het mannelijke geslacht). Jawadde. Ik voelde mij zowaar een vreemde eend in de bijt.

Bij deze dus een oproep naar alle vrouwen en jongeren: wordt lid van erfgoed Vlaanderen! Het kost u amper 25 eurootjes per jaar en ons erfgoed zal er wel bij varen.

Muziek verzacht de zeden

En hoe! Gisteren naar, wat mij betreft, één van de beste concerten van het USO ooit geweest. Ik was vooral zwaar onder de indruk van het muziekstuk Archon dat een zekere meneer Houben speciaal voor het USO gecomponeerd had. Hij had de noten van de toonladder gemapt op de letters van het alfabet om zo tot het leidmotief voor zijn compositie te komen: U-S-O oftewel fa-re-sol. Magnifiek! Lang geleden dat ik nog zo enthousiast geweest ben over een modern stuk.

Alleen de Symfonie nr.2 van Carl Nielsen viel een beetje tegen. Niet dat het slecht gespeeld was, ik denk dat het contrast met de compositie van Houben te groot was. Het melancholische gedeelte vond ik ook een beetje te melig naar mijn smaak en het geheel duurde gewoon te lang. De jazzy compositie van Leonard Bernstein was dan weer wel mijn ding. En tja, iedereen weet dat ik een geweldige fan ben van het instrument “stem” (prachtig bespeeld door Nathalie Denyft), dus die liederen van Strauss waren helemaal spek voor mijn bek.

En er was dan nog een gratis receptie achteraf ook. 😉