Weer bijzonder druk om 8.30u aan het ontbijt. Ditmaal lukt het niet een tafel voor vier personen te bemachtigen en moeten we ons noodgedwongen opsplitsen.

Vandaag starten we de dag met een bezoek aan de Santo Ildefonso kerk vlakbij ons hotel. De vorige dagen was de kerk altijd gesloten toen wij er passeerden, maar nu is deze open. Opvallend aan deze kerk is het grote glasraam in de voorgevel met daarin een groot blauw bisschoppelijk kruis.

De kerk zelf is vanzelfsprekend minder overdadig dan de kathedraal, maar toch meer dan de moeite waard. Meer nog, in een bijbouw van de kerk is een gans museum met religieuze kunst gevestigd. Wel niet de meest fantastische religieuze kunst, maar voor de bescheiden inkomprijs die we betaald hebben, mogen we niet klagen.

We eindigen ons bezoek in de souvenirshop waar een werkelijk adembenemend knappe man een lokale likeur door paters gemaakt staat aan te prijzen. Zo’n kerel met een perfecte kaaklijn, zwoele donkere ogen en een hemdje waarvan net het juiste aantal knoopjes open staat. Hoe kan ik daaraan weerstaan? En dus kopen we ‘s ochtends vroeg een proevertje van de likeur van het Mosteiro de Singeverga. Kwestie van de dag meteen goed in te zetten. 😉

We wandelen verder in de richting van Livraria Lello, de bekendste boekenwinkel van Porto, omdat deze als inspiratie gediend zou hebben voor de Harry Potter boeken van J.K. Rowling. Ik heb een toegangsticketje gereserveerd voor 11.15u. Onderweg passeren we de tweelingkerken Igreja do Carmo en Igreja dos Carmelitas, gescheiden door een rijwoning die zo smal is, dat je amper beseft dat dit huis geprangd zitten tussen de twee kerken.

We zijn van plan later een bezoek te brengen aan de kerken, maar worden in de Igreja dos Carmelitas binnen gewuifd door een bedelaar aan de deur, die ons verzekert dat de kerk echt prachtig is en bovendien: gratis te bezoeken, in tegenstelling tot de buurkerk. We stoppen de man wat geld toe en wandelen de kerk binnen. En hij had gelijk, de kerk is werkelijk rijkelijk versierd en we hebben zelfs toegang tot de sacristie met de typische houten kasten met lades voor de gewaden van de priesters en een prachtige plafondschildering.

Rond 10.40u zijn we bij Livraria Lello, waar er per kwartier een aparte rij is opgezet voor de bezoekers. Het ziet ernaar uit dat we niet de enigen zijn die benieuwd zijn naar deze beroemde boekenwinkel. Omdat we nog wat tijd over hebben, stappen we een winkel in de buurt binnen met een zeer uiteenlopend aanbod aan Portugese winkelwaar. De winkel heeft drie verdiepingen en is gevestigd in een zeer mooi, oud pand. Een statige houten trap voert ons naar de bovenste verdiepingen en ik koop er een 3D-puzzel van een typische Portugees trammetje om als cadeau aan mijn petekindje te geven.

Vervolgens zetten we ons in de rij wachtenden voor 11.15u. En ja, het interieur van de boekenwinkel is bijzonder indrukwekkend. Maar de overrompeling van toeristen is er zo groot dat je hier onmogelijk een fijne koopervaring kan hebben. Bovendien promoten ze voornamelijk de Harry Potter boeken (begrijpelijk uiteraard) en zelf uitgegeven paperbacks van bekende literatuur in verschillende talen. Ik vind het bezoek eerlijk gezegd niet zo’n aangename ervaring, al zou ik het niet afraden, omdat de centrale trap toch wel heel bijzonder is.

Tijd voor de lunch! We belanden een beetje op goed geluk bij CA Downtown, een brunch restaurant. Het zit er stampvol en het is niet moeilijk te begrijpen waarom. Het gevarieerde aanbod in combinatie met de zeer schappelijke prijzen en de vlotte bediening maken, ondanks de drukte, van onze lunch een fijne ervaring. De ouders van mijn vriend bestellen pannenkoeken, mijn vriend gaat voor eggs benedict en ik doe gezond met een açai bowl en een fruitsapje.

Na de lunch wandelen we terug naar de tweelingkerken en brengen we, tegen betaling deze keer, een bezoek aan de Igreja do Carmo. Deze kerk is even overdadig versierd als zijn buur en we kijken onze ogen uit. Ons toegangsticket verschaft ons ook toegang tot de aangrenzende pastorie waar allerlei religieuze voorwerpen tentoongesteld zijn. We hebben zelfs toegang tot (een stukje van) het dak. Het uitzicht vanop het dak is nu niet meteen bijzonder te noemen, maar we kijken wel uit op de werf van de roze metrolijn in aanbouw.

We bezoeken ook het smalle huisje dat zich tussen de twee kerken bevindt. De smalle vertrekken zijn comfortabel ingericht en je hebt eigenlijk, op de vele trappen na, niet echt het gevoel dat je je in zo’n smal huis bevindt. De ruimtes hebben wel wat last van vochtschade en hier en daar ontwaar ik schimmel op de muren. Laten we hopen dat ze dit snel aanpakken, want dit stukje erfgoed verdient de beste zorgen.

Na ons bezoek aan de Igreja do Carmo bestellen we een taxi die ons naar de Caves Ferreira brengt. Om 14.30u hebben we een rondleiding geboekt in dit statige portohuis. We zijn een beetje te vroeg, maar dat geeft ons de gelegenheid om op het gemak naar het toilet te gaan, de kleine tentoonstelling te bekijken en het kunstwerk van Richard Long in de inkom te bewonderen.

Ons groepje bestaat uit vijf personen: wij en nog één andere dame. Onze vrouwelijke gids spreekt redelijk goed Engels met een schattig Portugees accent. Ze vertelt over het ontstaan van het portohuis dat grootgemaakt is door Dona Antónia Adelaide Ferreira, een straffe dame die maar liefst twee echtgenoten overleefde en haar eigen kinderen onterfde, omdat ze hen niet bekwaam genoeg vond om het portohuis over te nemen. Dona Antónia Adelaide Ferreira stond er ook om bekend goed voor haar arbeiders te zorgen. Altijd fijn om bij te leren over ondernemende vrouwen! En dan te bedenken dat ik op voorhand niet wist dat het een vrouw was die dit portohuis groot gemaakt heeft.

De plek zelf is op zich al heel boeiend heel boeiend. Onder het dak waar nu de portovaten liggen te rijpen, bevinden zich nog de originele straatjes en huizen die later overdekt werden. Heel bijzonder is de houten vloer gemaakt van oude portovaten. Wat meteen de donkere, bijna zwarte kleur van het hout verklaart.

We leren meer over het verschil tussen Ruby en Tawny portwijn. Ruby porto is jong, fruitig en robijnrood. Tawny porto is ouder, notig van smaak en amberkleurig. Ruby ligt op zeer grote vaten, terwijl Tawny op kleinere vaten ligt.

Na de rondleiding volgt het moment waarnaar iedereen heeft uitgekeken: de proeverij! Ik heb een iets duurdere rondleiding gereserveerd, omdat we dan porto konden proeven in een aparte ruimte versierd met prachtige azulejos. De meerprijs meer dan waard, want we zitten met ons vijven aan een prachtige tafel. Deze privéruimte maakt ook dat de mama van mijn vriend alles goed verstaat, wat met haar hoorapparaat niet altijd vanzelfsprekend is.

We genieten van de vier heerlijke proevertjes (nuja, proevertjes, de glazen zijn redelijk gul gevuld) en zijn het er allemaal roerend over eens: de tawny is onze favoriet. Mijn vriend koopt nog snel wat chocolaatjes met sinaas in de shop, die perfect passen bij deze lekkernij. Genieten!

Natuurlijk kunnen we het niet laten wat vloeibare souvenirs te kopen in de shop. Echt een topervaring dit bezoek. Een aanrader.

Na dit zeer geslaagde bezoek wandelen we nog even naar de oevers van de Douro waar we getuige zijn van het uitladen van een ouderwetse Barco Rabelo, boten die vroeger gebruikt werden om de wijnvaten te transporteren. Ik informeer bij de crew of er nog echt wijn in de vaten op de boot zit, maar ze roepen terug dat hun boottochten maar voor de show zijn.

Vervolgens nemen we de Teleférico de Gaia naar boven en wandelen we terug naar de overkant van de Douro over de Ponte Luís I naar de concertzaal van Fado Na Baixa. We hebben om 18u een plekje gereserveerd voor een heus fadoconcert, inclusief glas porto! Er zijn nog zekerheden in het leven. 😉 Het concert vindt plaats in een kleine, intieme zaal en ik verwacht er niet zo veel van. Maar kijk eens aan, mijn verwachtingen worden ruimschoots overtroffen. De twee gitaristen zijn bijzonder goed en de mannelijk zanger is fenomenaal. De vrouw vind ik iets minder, maar ik geniet echt van het concert. Een echte aanrader als je naar Porto gaat.

Na het concert is het tijd voor ons diner bij éLeBê, een restaurant niet ver van ons hotel. We komen in een zeer sfeervol restaurant terecht met indrukwekkende kroonluchters en bijzondere kunst aan de muren. We starten de maaltijd met wat hapjes en een kaas- en charcuterie plankje. Vervolgens bestel ik mij een klassieke bacalhau carvalho (gezouten en gedroogde kabeljauw). We proeven van de Oupa! huiswijn uit de Douro wijnstreek en hebben een fijn gesprek met onze Afrikaanse ober.

En jawel, natuurlijk sluiten we de maaltijd af met een dessert om te delen (rabanada van de chef, een soort wentelteefjes, verrassend lekker) met een glaasje Oupa! porto. When in Porto… En is het mogelijk dat we de fles porto gewoonweg leeggedronken hebben? Wie zal het zeggen?

En daarna is het tijd om in bed te kruipen! Morgen wacht ons een nieuwe dag.