Net als de vorige dagen ontbijten we aan het zwembad met uitzicht op de Atlantische oceaan. Eerlijk, de inhoud van de ontbijtmand begint een beetje eentonig te worden. We kijken dus uit naar een ander ontbijt morgen op het eiland São Jorge.
Na het ontbijt gooien we onze zwemspullen in de huurwagen en rijden we naar Sao Mateus da Calheta, dat een openlucht zwembad heeft. Het zwembad trekt ons niet echt aan, dus rijden we door naar de volgende potentiële zwemplek: de zona balnear das Cinco Ribeiras. Een heel bijzondere plek om te zwemmen tussen de zwarte lavarotsen. We stappen uit om wat foto’s te nemen, maar houden het voorlopig droog.
We rijden door Santa Barbara naar Doze Ribeiras waar we stoppen om de kerk te bewonderen en de Império do Divino Espírito Santo. Die Império do Divino Espírito Santo is een bijzonder mooi versierd gebouw gewijd aan de cultus van de Heilige Geest die typisch is voor de Azoren. Hoe deze cultus exact ontstaan is, is niet helemaal duidelijk, maar je treft dit soort architectuur overal in de Azoren aan.
We rijden verder en worden even later getrakteerd op onze eerste regenbui van de vakantie. Niet geheel onverwacht, want er is natuurlijk een reden dat de Azoren zo prachtig groen zijn. Gelukkig zitten wij in de wagen! We komen langs een prachtige kronkelende weg die ons door een bos voert vol bomen met kronkelige stammen. Als in een sprookje!
We stoppen even bij de Farol da Serreta, maar aangezien daar niet veel te zien valt, rijden we door naar de Miradouro Ponta da Serreta. We parkeren er onze wagen tussen de locals en trekken onze regenjassen aan. Aan de voet van een schitterende steile rots staan de lokale mannen te vissen, terwijl de vrouwen de eettafel dekken, zich niets aantrekkend van het wisselvallige weer. De vis wordt ter plekke schoongemaakt en gegrild op de barbecue. Verser dan dat kan het niet.
Wij rijden verder naar het Reserva Florestal da Serreta. We nemen wat foto’s van de prachtige picknickplek (die vindt je dus overal op het eiland) en twijfelen of we ter plekke een wandeling zouden doen. De dreigende regenwolken waaruit zo nu en dan wat regendruppels vallen, doen besluiten het zekere voor het onzekere te nemen en onze verkenning met de wagen verder te zetten. Onze volgende stopplaats is de Miradouro do Raminho vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op de kliffen van Terceira. En kijk eens aan, de zon breekt zowaar door!
Voor de lunch belanden we op goed geluk in restaurant Caneta in het dorpje Altares. Het restaurant is gelegen op de eerste verdieping van een statige woning en de mensen staan er tot buiten aan te schuiven. Alle tafels binnen zijn volzet, maar er is wel nog plaats in de prachtige tuin. De bediening geeft aan dat het mogelijk is in de tuin te eten, op voorwaarde dat we zelf onze tafel dekken en onze drank zelf naar beneden meenemen. Geen probleem! We bestellen aan de toog, nemen ons bestek, drank en onderleggers naar beneden en vinden een plekje naast twee coole motorchicks.
Wanneer ons eten klaar is, brengt de ober dit naar het balkon op de eerste verdieping en nemen wij het eten aan vanuit de tuin. Bijzonder, maar daar malen we niet om. Het eten is uitstekend (yummie, inktvis!) en we genieten van de zon die nu volop door de wolken gebroken is.
Onze volgende stop zijn de Piscinas Naturais Biscoitos. Deze natuurlijke zwembaden in de Atlantische oceaan zijn een belangrijke toeristische attractie op Terceira. De faciliteiten zijn dan ook goed uitgebouwd. Er zijn ruimtes voorzien om je om te kleden en zowel binnen als buiten zijn er zoetwaterdouches voorzien. Ik kleed me om in het gehandicaptentoilet.
En waw, wat een fantastische belevenis! Geweldig om in de ruwe natuur te kunnen zwemmen in het glasheldere water tussen het zwarte vulkanische gesteente. Het vulkanische gesteente breekt de golven van de Atlantische oceaan, waardoor het fijn zwemmen is in de natuurlijk gevormde zwembaden.
Na het zwemmen drinken we iets bij de zwembaden om wat op te drogen. We genieten van een glaasje moscatel en een sangria. Er staat veel wind waardoor onze zwemkledij snel droogt. Al begin ik het na een tijdje wel koud te krijgen. Ik kleed me opnieuw om in het gehandicaptentoilet en we zetten onze rit verder langs de prachtige met hortensia’s omzoomde wegen van Terceira.
Bij de Miradouro da Serra do Cume is de wind verder in kracht toegenomen. We waaien bijna van het overhangende uitkijkplatform, maar wow, wat een spectaculair uitzicht! We genieten van het fenomenale uitzicht op de zacht glooiende flanken van de oude vulkaan Cinco Picos. De flanken zijn bedekt met velden die van elkaar gescheiden zijn door muurtjes in zwarte natuursteen. We bevinden ons zo’n 540m boven de zeespiegel.
Bij de afdeling naar zeeniveau rijden we ei zo na een hond aan. Ik dacht echt dat hij onder onze wielen terecht gekomen was, maar toen ik omkeek zag hij er gelukkig nog springlevend en ongedeerd uit. Oef, dat was even schrikken.
Na onze wagen geparkeerd te hebben op de parkeerplaats met het fabuleuze uitzicht, wandelen we naar Porto Judeu voor ons avondmaal. Helaas blijkt onze eerste keuze, restaurant Boca Negra volzet te zijn, dan maar naar Rocha, waar we de eerste avond zo lekker gegeten hadden.
We moeten twintig minuten wachten tot er een tafeltje vrijkomt, maar na deze wachttijd smaakt de telha do polvo dubbel zo lekker. We drinken bij ons eten een lekker wijntje van de Azoren en keren vervolgens terug naar onze bungalow. Na een welverdiende douche kruipen we op tijd in bed, want morgen moeten we vroeg op om naar São Jorge te vliegen.
