Ik ben in mijn eigen blogarchief moeten duiken om erachter te komen wanneer de laatste keer was dat ik nog eens op het ijs gestaan heb. Dat bleek op 16 februari 2006 geweest te zijn, iets meer dan drie jaar geleden. We woonden toen nog niet eens in ons appartement! Wat gaat de tijd toch snel.
Naar goede gewoonte was het weer even wennen. Schaatsen, echt goed zal ik het wel nooit kunnen. Gelukkig heb ik deze keer niet op onaangename manier kennisgemaakt met de hardheid van het ijs. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er niet zoveel zin in had: ik heb de slaapachterstand in het weekend opgelopen nog niet ingehaald en ik sukkel nog altijd een beetje met een verkoudheid. Maar eens op het ijs, ging het al veel beter. Het was ook een ideale gelegenheid om eens wat bij te praten met vriendin J die ik al een tijdje niet meer gezien had en wat te dollen met de vijf ander kerels die mee waren. Vriendin J vertelde met het verhaal van haar oudere zus: twee kleine kindjes, bijna tien jaar getrouwd en nu is haar man er vandoor met een ander. Zo triestig. 
Als afsluiter van de avond dronken we nog iets in de Oude Kantien. De warme chocomelk daar is een echte aanrader! Ik heb er dan ook – heel decadent – twee gedronken.
