Nope, het English breakfast nog altijd niet beu. Al hield ik mij een beetje in, want ook vandaag hadden we een culinaire lunch gepland. Maar alvorens onze voetjes onder tafel te schuiven, beklommen we eerst de 311 treden van het Monument to the Great Fire of London. Lang niet zo hoog als The Shard of The Sky Garden, maar wel een leuke klim die nadien beloond werd met een heus certificaat ons uitgereikt door een enthousiaste Londenaar op pensioen. Zeer charmant en kleinschalig allemaal. Alleen jammer dat het door het metalen gaas moeilijk was om foto’s te nemen van de omgeving.

Geen nood echter, onze volgende halte was immers restaurant Fenchurch gelegen in de Sky Garden. Jawel, alweer een restaurant dat zich in hogere sferen bevond. Er is duidelijk een trend waarneembaar. 😉 Van al de restaurantbezoeken in Londen tot nu toe was dit het meest hoogstaande, met echt pareltjes van gerechten op ons bord en zeer attente bediening. Alleen was het even slikken toen we zagen hoeveel die twee glaasjes champagne die we als aperitief gedronken hadden, kostten. Toegegeven, we schrokken niet zo hard als die keer in Genève, maar de prijs was toch ook niet alledaags te noemen. Daarnaast vonden we het ook jammer dat de aangepaste wijnen nogal erg zuinig uitgeschonken werden. En bijgevuld werd er al helemaal niet. Nu hoeft dat voor mij niet bij elke gang, maar bij het hoofdgerecht mag dat toch wel.

Chilled Cucumber Soup:

Chopped Sea Trout:

Cornish Turbot:

Goodwood Estate Lamb:

Chocolate Marquise

Uiteraard gingen we na de maaltijd nog wat genieten van het mooie uitzicht op het openluchtterras van de Sky Garden.

Na de maaltijd namen mijn vriend en ik de metro naar Hampstead Heath om mijn gefaald bezoek van de vorige keer goed te maken. Hampstead Heath ligt een heel eind van het centrum van Londen verwijderd en er is geen metrohalte vlakbij, dus we waren wel even onderweg om er te geraken. We hadden speciaal koekjes en graanrepen meegenomen in de hoop wat eekhoorns te kunnen voederen, maar deze bleken zich bij valavond niet graag te laten zien. Gelukkig waren er veel eendjes, meerkoeten en zwanen in het park die ons wel graag van onze koekjes afhielpen. Het park zelf was heel groot een uitgestrekt met een mooi uitzicht op Londen. Ideaal om de hond uit te laten. 😉

Na deze fijne wandeling rustten we even uit met een drankje op het terras (jawel, in oktober!) van The Freemasons Arms. We wandelden op ons gemak terug naar Hampstead station en genoten van de mooie buurt met trendy winkels. Vervolgens namen we de metro naar Covent Garden, omdat een bezoekje aan Londen niet volledig is zonder even langs Covent Garden te passeren.

Op aanraden van een collega aten we een Vietnamees noedelsoepje bij Pho Covent Garden. Het moet niet altijd haute cuisine zijn om lekker te zijn! Vietnamese street food gaat er bij mij vlotjes in! Na een maaltijd in recordtempo (Pho is fastfood, laat daar geen misverstanden over bestaan), slenterden we wat rond in Covent Garden en pikten we wat optredens van straatartiesten mee.

Het was zo’n mooie avond dat we weinig zin hadden om die in een veel te heet metrostel onder de grond door te brengen. We liepen dus van Covent Garden via de chique winkels van Oxford Street, langs de waterpijpen van Edgware Road naar het mooie Paddington Basin vlakbij ons hotel. Echt een bijzonder aangename wandeling. Alleen jammer dat we onderweg nergens een geschikte gelegenheid vonden om iets te drinken. Ofwel waren de drinkgelegenheden die we op ons pad tegen kwamen al gesloten (op een zaterdagavond!) ofwel zaten ze zo stampvol dat we geen zin hadden ons daar nog bij te wringen. En dat op onze laatste avond! Dus moesten we ons noodgedwongen beperken tot een afsluitend drankje in de bar van het hotel om te klinken op een fantastisch verblijf in Londen.