Na een bijzonder saaie algemene vergadering met de syndicus en mede-eigenaars van ons appartementsgebouw (noot: ik dacht dat saai algemene vergaderingen de norm waren, maar vernam nu van een collega dat dit in hun appartementsgebouw een heel gezellige bedoening is die tot laat op de avond duurt en waarbij er zelfs meerdere flesjes wijn gekraakt worden), glipte ik een beetje vroegtijdig weg om zeker op tijd te zijn voor de jaarlijkse prijsuitreiking van S.P.Q.R., de Romevereniging waar mijn vriend en ik lid van zijn.

Het contrast had amper groter kunnen zijn: de glaasjes prosecco stonden al klaar en de hapjes volgden snel. De witte wijn was iets minder mijn ding, maar de heerlijke carpaccio, risotto, aspergesoepjes en andere delicatessen, maakten veel goed. Mijn vriend en ik hadden ons voorgenomen dit jaar niet te lang te blijven plakken, maar hey, opeens stonden we samen met de laatste mensen van de organisatie aan de toog nog een glas (rode) wijn te drinken. Het aanbod om nog te gaan doorzakken in de Muntstraat sloegen we vriendelijk doch beleefd af. Het deed deze vrijdagochtend al zeer genoeg om uit bed te geraken. 😉