Na een nachtje worstelen om het donsdeken (er is een reden dat mijn vriend en ik thuis twee aparte donsdekens hebben), werden we ‘s ochtends onthaald op de grote glimlach van Kabouter. We namen de tijd om op ons gemak wakker te worden en samen te ontbijten.

Na het ontbijt trokken we naar de Hoge Venen voor een wandeling in de buurt van Signal de Botrange, voornamelijk omdat ik daar nog nooit geweest was. Jawel, tot voor enkele dagen had ik nog nooit op het hoogste punt van België gestaan. Dat euvel werd snel verholpen, al viel er verder niet veel te beleven, daar op dat hoogste punt. De wandeling zelf was prachtig. We genoten van de stralende zon en het uitzicht op de windmolens in Duitsland. Erg mooie streek, die Hoge Venen.

Na de wandeling moesten we helaas al afscheid nemen van Goofball en haar gezin, omdat zowel Goofball als Jan diezelfde avond nog op businesstrip vertrokken. Drukke mensen, zeg dat wel. Omdat we vrij laat ontbeten hadden, waren we de tijd wat uit het oog verloren. Lunchtijd was ondertussen al lang gepasseerd.  We reden naar Eupen waar we op aanraden van onze gastheer en gastvrouw in de Ratskeller gingen eten, een brasserie waar de keuken gelukkig de ganse namiddag open was. Zo rond half drie arriveerden onze wildgerechten. En smaken dat het deed!

We waren rijkelijk laat om nog een grote wandeling te maken, maar reden van Eupen toch verder naar Ternell. Terwijl de ondergaande zon de herfstbladeren in de mooiste kleuren schilderde, genoten we van de frisse boslucht en het geruis van het riviertje. Jammer dat we geen tijd genoeg hadden om een lange wandeling te maken. In het donker door de bossen hossen zagen we niet echt zitten. We zullen nog eens moeten teruggaan, he. 😉 We waren mooi vlak voor zonsondergang bij de wagen terug, zodat we op de terugweg naar Leuven konden genieten van een fenomenale zonsondergang.

Zeer geslaagd weekend!