Vandaag nemen we afscheid van B&B Giardini di Marzo. We zullen ons deze b&b herinneren als de b&b met het zeer karige ontbijt en het altijd gesloten zwembad. Ik zou er alleszins niet meer opnieuw logeren.

Na het uitchecken vertrekken we naar B&B I Citri in Taranto. Ditmaal hebben we een b&b geserveerd in het hart van het stadje Taranto. Na een probleemloze rit, vinden we tot onze opluchting vrij makkelijk parkeerplaats in de straat van de b&b. ‘t Is dat onze parkeerervaringen in Puglia tot nu toe niet zo geweldig positief zijn.

Onze kamer bevindt zich op de zesde verdieping in een zeer statig appartementsgebouw. De piepkleine lift bezorgt me echter flashbacks naar de lift in het gebouw waar mijn vriend woont in Genève. Ik sta dus met graagte mijn plaats af aan mijn vriend en de valiezen, terwijl ik zelf de trap neem en al puffend en blazend de zesde verdieping bereik.

We kunnen nog niet op onze kamer, maar het is gelukkig wel mogelijk de valiezen achter te laten. We besluiten de verkenning van Taranto nog even uit te stellen en met de wagen naar Massafra te trekken. Het dorp Massafra is vooral bekend om wille van de kloof die midden door het dorp loopt en de brug die beide delen met elkaar verbindt.

Eerlijk, de kloof is helemaal niet zo indrukwekkend en op deze bijzonder warme zaterdag lijkt ongeveer alles gesloten in Massafra. Voor de lunch belanden we op een rustige pleintje bij Alla Tazza d’Oro, een lokale zaak waar we meteen een grote fles water bestellen om de dorst te lessen. De bediening komt aanzetten met een fles van twee liter water en een grote kan vol met ijs. Amai, en óf dat deugd deed! Vandaag klimt de temperatuur op naar een gezellige 35 graden, dus elke afkoeling is meer dan welkom.

We genieten op het terrasje van simpele orecchiette en besluiten een kleine pauze met een glaasje wijn in te lassen op het pleintje. Veel valt er toch niet te doen in Massafra want hier houden ze duidelijk siesta!

Na de twee liter water soldaat gemaakt te hebben, dwalen we wat rond in de verlaten straten van het dorp. We belanden zelfs in het Castello, waar we zomaar kunnen binnen wandelen, al is het ons niet echt duidelijk of dat de bedoeling is. We zijn er alleszins moederziel alleen en komen geen levende ziel tegen. Bijzonder.

Helaas zijn de grotwoningen, hét toeristisch hoogtepunt van Massafra, die we willen bezoeken ook gesloten en niet alleen voor de siesta. En ook de kathedraal die volgens googlemaps zou moeten open gaan om 16u blijft potdicht wanneer we stipt om 16u aan de ingang staan. Een vriendelijke lokale dame vertelt ons dat de kathedraal pas om 18u open gaat. Tja, daar gaan we nu ook niet op wachten.

We keren dan maar onverrichter zaken terug naar onze wagen en stoppen nog even in een lokaal zaakje voor een gelato en wat water. Jammer, maar Massafra is een tegenvaller. Spijtig dat we hier een halve dag verspild hebben.

Terug naar onze B&B in Otranto om onze strandspullen te halen. We besluiten wat af te koelen na deze hete middag op een strand vlakbij onze B&B. Het strand ligt echter op veel plekken vol met afval en een half vervallen en verroeste ijzeren steiger doet nu dienst als een soort geïmproviseerd café, met een diepvriezer waarvoor ze ergens al dan niet legaal elektriciteit afgetakt hebben. Bijzonder.

Het water helpt ons af te koelen, maar ik vind het er toch minder proper uitzien dat we gewoon zijn. Na het zwemmen was ik me dus heel grondig in het meest oncomfortabele bad ooit en doe me flink zeer aan de uitstekende knoppen die van het bad een bubbelbad zouden moeten maken, maar helaas niet werken. Echt vervelend dat we hier geen normale douche hebben.

Na een knuffelpartijtje trekken we naar het huiskamerrestaurant 18 Commensali in onze straat waar ik een tafeltje reserveerde. Het restaurant is een dikke meevaller: het koppel van wie de zaak is, is erg vriendelijk en de kokkin weet van wanten. Natuurlijk starten we de maaltijd met antipasti, gevolgd door een lekker stukje tonijn. Meer moet dat echt niet zijn.

Na het diner wandelen we langs de boulevard naar de Città Vecchia van Taranto. Het is aangenaam wandelen op de boulevard, maar het is de oude stad zelf die ons verrast. Città Vecchia bevindt zich op een eiland, dat met twee bruggen verbonden is met het vasteland. De oude stadskern is niet pico bello in orde, zoals in de andere stadjes die we tot nu toe bezocht hebben, maar half in verval. Volgens wikipedia zou de oude stadskern begin 21ste eeuw zelfs bijna volledig verlaten geweest zijn.

Gelukkig zijn de prachtige palazzo nu opnieuw bewoond of kregen ze een nieuwe functie als B&B. Hopelijk worden er voldoende middelen gevonden om de schitterende palazzo’s opnieuw in hun oude glorie te herstellen. Al moeten we toegeven dat de half vervallen toestand ons wel charmeert. Overal zitten er oudere mensen buiten op stoelen gewoon om met elkaar een praatje te slaan en de terrassen zitten vol met mensen die genieten van een hapje en een drankje. Overal in het oude gedeelte zien we gestreepte gordijnen die over de balkons gedrapeerd zijn, waarschijnlijk om de koelte van de avond te gebruiken om de kamers te laten afkoelen. De avondlijke stad bruist!

(Kan iemand mij misschien uitleggen wat het nut is van al die plastic flessen op onderstaande foto?)

Benieuwd om Taranto de komende dagen beter te leren kennen.