Normaal zou mijn vriend deze ochtend landen om een weekje in Leuven door te brengen, maar helaas, het coronavirus stak daar een stokje door. Aangezien het geen strak plan leek om mijn vriend ziek op een vliegtuig te laten zitten en ik eerlijk gezegd ook weinig goesting had om ziek te worden met een aantal drukke weken in het vooruitschiet, bleef hij dus in Genève en vielen al onze plannen voor het weekend in het water.
Dan maar nieuwe plannen gemaakt! Na een wanhoopskreet van mezelf op twitter, stelde een collega voor om samen met haar en haar schattige mini-me naar Leuven kermis te gaan. De tijd dat ik kermissen het summum van vermaak vond, ligt al even achter mij, maar wat is er leuker dan zo’n kermis door kinderogen beleven? De magie van vroeger komt dan een klein beetje terug.
Tot mijn grote verbazing wilde de jongedame enkel eendjes vissen (cool dat ze een spiderman masker koos als geschenkje). Ze was duidelijk gefascineerd door de draaimolens, maar vond het er toch iets té wild aan toe gaan om zelf een ritje te proberen. 😉 Amai, wat een contrast met mezelf op die leeftijd. Ik zou elke draaimolen van de kermis gedaan hebben, als mijn ouders dat hadden willen betalen. Maar wel goedkoop zo. 😉
We pauzeerden samen met een ijsje van ‘t Galetje en kochten als afsluiter een mooie ballon van Peppa Pig. Ik wandelde samen met mijn collega en haar dochter naar het station en zorgde ervoor dat ze mooi op de juiste trein naar Heverlee belandden. 😉
Een gezellige namiddag.
mja mijn mannekes gaan ook bijna enkel voor de zaken waar je een crappy geschenk mee naar huis neemt…olé, telkens meer brol in huis dankzij viskramen of ballengooi kramen enz.
Weggeven op zo’n weggeefgroep als ze er niet meer mee spelen.
[…] veel garnalen. Een grappig toeval: op hetzelfde terras trof ik mijn collega met haar vriendin en schattige dochter. In een ver verleden deelden de zoon van onze vrienden en de dochter van mijn collega dezelfde […]
[…] van mijn collega keek alleszins haar ogen uit, al waren sommige stukken een beetje te heftig voor haar gevoelig zieltje. Gelukkig hadden de mama’s een koptelefoon meegenomen om haar oren af te schermen van het […]