Veel te vroeg opgestaan om samen met mijn vriend om 7.30u (!) aan het ontbijt van hotel Marqués House te zitten. De conferentie waarvoor mijn vriend naar Valencia gevlogen is, start immers om 8 uur ‘s ochtends. Serieus, welke conferentie start er nu op zo’n ongoddelijk vroeg uur? Dat zou voor mij al reden genoeg zijn om niet te gaan (of gewoon de eerste sessies te skippen).

Tot onze verbazing moeten we aan de ontbijttafel een online menukaart consulteren. Het ontbijt wordt blijkbaar aan tafel geserveerd in gangen. Jammer, want zoals jullie ondertussen al weten zijn mijn vriend en ik grote aanhangers van het concept ontbijtbuffet. Niet dat we te klagen hebben over dit ontbijt, we krijgen een toast met jamón, vers fruit, vers fruitsap én eggs benedict met zalm. De eggs benedict doen me bijna het vroege uur vergeten. Superlekker!

Na het ontbijt vertrekt mijn vriend met zijn gehuurde fiets naar de conferentie en ik wandel op mijn gemak naar de Mercat Central, een prachtige overdekte markt met een oppervlakte van meer dan 8.000 vierkante meter, die me sterk doet denken aan de Mercat de la Boqueria in Barcelona. Al is de architectuur van de markt in Valencia zeker knapper dan die van Barcelona. Vooral de prachtige koepel zuigt de aandacht naar zich toe. Ik loop wat rond om de sfeer op te snuiven en neem wat foto’s. Totaal nog geen honger na het uitgebreide ontbijt.

Ik heb niet echt een plan gemaakt voor mijn bezoek aan Valencia vandaag, dus ik loop mijn neus achterna. Zo beland ik in de 13de eeuwse Església de Sant Joan del Mercat, één van de oudste kerken van Valencia. Aan de inkom koop ik een combi ticket dat me ook recht geeft op toegang tot de ‘Sixtijnse kapel van Valencia’ en het zijdemuseum. Het combiticket is helemaal niet duur, dus geen erg als de twee andere bezienswaardigheden zouden tegenvallen. Spijtig genoeg staat de kerk voor een groot deel in de steigers, maar ik twijfel er niet aan dat het resultaat zeer indrukwekkend zal zijn wanneer de kerk volledig is gerestaureerd.

Volgende kerk op mijn lijstje: de Església de Sant Martí, vlakbij ons hotel (handig, want ik heb nood aan een sanitaire stop). Minder indrukwekkend dan de eerste kerk die ik vandaag bezocht, maar zeker ook de moeite om even binnen te lopen. Door het stevige ontbijt heb ik nog niet echt nood aan een lunch, maar een ijsje van Bertal, dat gaat er altijd wel in. Het vriendelijke meisje complimenteert me met mijn keuze: een bolletje citroensorbet en een bolletje chocolade-ijs. Wat mij betreft, de perfect combinatie.

Na op een bankje in de schaduw genoten te hebben van mijn ijsje, wandel ik de Basílica de la Mare de Déu dels Desamparats op de Plaça de la Mare de Déu (waar gisteren de manifestatie voor Oekraïne plaatsvond) binnen. Dit mooie gebouw had gisteren al mijn aandacht getrokken en mijn intuïtie zit juist: het ronde interieur is één en al barokke schoonheid. Ik beland er net op het moment dat de misviering begint. Vreemd, maar de deuren blijven open staan en tijdens de viering kunnen toeristen gewoon binnen en buiten lopen langs de deuren aan beide kanten van het ronde gebouw.

Het smalste gebouw van Europa (1,07 meter):

Na nog even rondgekeken te hebben op de Plaça de la Mare de Déu, besluit ik het oude stadscentrum achter mij te laten en wandel ik naar de Plaça de l’Ajuntament, waar de befaamde fallas van Valencia verbrand worden. Het plein met de bloemenstalletjes en de statige panden rondom maakt indruk op mij. De architecturale rijkdom laat zich moeilijk op foto’s vastleggen, maar ik doe mijn best.

Ik wandel verder naar mijn volgende architecturale ontdekking: het station van Valencia. Op zich alweer een knap gebouw, maar ik ben vooral gefascineerd door de rocas (rijtuigen) die er tentoongesteld staan. Deze rocas tonen afbeeldingen van bijbelfiguren en fabeldieren die gebruikt worden in de processie van Corpus Christi, die sinds de 14e eeuw plaatsvindt in Valencia. De stukken zijn eigendom van het Corpus Christi Museum en het is me niet geheel duidelijk waarom ze nu hier in het station opgesteld staan, maar ik kan me voorstellen dat het bijwonen van zo’n processie een hele belevenis moet zijn.

Ik wandel verder langs 19e eeuwse arena waar nog stierengevechten plaatsvinden naar de Mercat de Colón. Mijn tweede markt op één dag. Alweer een architecturaal pareltje dat duidelijk recent gerestaureerd werd en vervolgens een nieuwe invulling kreeg. Mercat de Colón biedt onderdak aan allerlei winkeltjes met prullaria, maar is vooral een gezellige plek om iets te eten of te drinken. Ik kies een tafeltje uit bij Mi Cub en bestel croquetas en mejillones (mosselen) vergezeld van een glaasje sangría. De mosselen blijken mosselen uit blik te zijn, iets wat ik niet verwacht had, maar ze smaakten me alleszins. Een ideaal aperitiefje!

Terwijl ik nog van mijn glaasje sangría aan het genieten ben, krijg ik rond 17u bericht dat mijn vriend alweer onderweg ik naar ons hotel. Da’s vroeger dan verwacht. Hij zal het stilzitten en luisteren dan toch beu geworden zijn. 😉 Ik wandel terug naar ons hotel om een douche te nemen en me op te frissen na een warme dag. Onderweg nog wat genietend van de prachtige architectuur.

Na ons weerzien in het hotel gaan mijn vriend en ik op zoek naar een plek om iets te eten. We belanden bij La Coveta, een tapasbar aan het mooie vernieuwde Plaça Redona waar het gezellig zitten is. We bestellen allerlei tapas die allemaal zeer lekker zijn, maar mijn persoonlijke favoriet is toch de bloedworst, amai zo’n smaakexplosie! En oja, daar dronken we een kan sangría spumante bij.

Mijn vriend heeft na het eten afgesproken met twee van zijn collega’s en een aantal andere kennissen die allemaal naar dezelfde conferentie gaan. Het duurt eventjes voordat we elkaar vinden en dan begint de zoektocht naar een restaurant waar om 20.30u nog plek is voor een groep van acht personen, waaronder een aantal moeilijke eters. Niet evident… De keuze van de groep, restaurant Rincón 33 heeft spijtig genoeg geen plaats. Uiteindelijk slaagt één van de mannen erin via The Fork een reservatie voor acht personen om 21.30u te bemachtigen. En zo belanden we opnieuw op de Plaça Redona bij Bar Léon, vlakbij het restaurant waar mijn vriend en ik eerder op de avond tapas aten.

We zijn een half uur vroeger dan onze reservatie en eerst lijkt de bediening onze reservatie helemaal niet terug te vinden. Ik vrees het ergste, maar dan toveren ze ergens uit een kelder zowaar een grote klaptafel voor acht personen tevoorschijn, die snel wordt voorzien van stoelen en een tafellaken en hebben we een mooie plek onder de sterrenhemel om iets te eten.

De mannen bestellen paëlla met inktvis, gambas en arroz nero. De rijst is pikzwart van de inktvisinkt en smaakt best wel lekker. Helaas hebben mijn vriend en ik na die tapas alleen nog plek voor een dessertje. De middelmatige brownie kan mij niet echt bekoren en ik voel ook dat de vermoeidheid toeslaat, waardoor mijn tolerantiegraad voor flauwe grappen iet of wat afneemt. En de Italiaanse moeilijke eter werkt ook een beetje op mijn zenuwen.

Aangezien mijn vriend en ik allebei heel moe zijn, besluiten we het niet laat te maken en mooi op tijd in bed te kruipen. Morgen is er weer een dag.