Vandaag om 6.20u uit de veren, want mijn vlucht naar Valencia vertrekt om 8.35u. Mijn vriend en ik hadden in september 2020 al eerder een bezoek aan Valencia gepland. Door de pandemie werden onze vluchten toen geannuleerd en kon dat bezoek niet doorgaan. Ik was dus heel verheugd toen mijn vriend mij een tijd geleden liet weten dat hij voor zijn werk naar een conferentie in Valencia moest. Een hotelkamer op kosten van zijn werk, dat kon ik niet laten schieten. Zelfs al viel deze week door de grote drukte op het werk voor mij niet ideaal.

Dus ja, het vroege opstaan, doet pijn (ik was dan ook zo dom geweest om de volledige puntentelling van het Eurovisiesongfestival tot het einde uit te zitten, terwijl het eigenlijk al van bij het begin duidelijk was dat Oekraïne zou winnen), maar het vooruitzicht van een weekje Valencia maakt veel goed.

Op een kleine vertraging na verloopt de vlucht naar Valencia vlekkeloos. In de luchthaven moet ik een beetje geduld uitoefenen tot mijn bagage van de band rolt (toch altijd weer een opluchting dat je koffer niet per ongeluk op een andere vlucht is beland) en vervolgens neem ik een taxi naar het hotel. Ik ben te vroeg om al te kunnen inchecken, dus laat ik mijn valies achter en trek ik de stad in. Mijn vriend die vanuit Genève naar Valencia vliegt, landt een drietal uur na mij, dus ik heb de gelegenheid om de stad al even op mijn eentje te verkennen.

Maar eerst tijd voor lunch! Ik beland in een rustig filiaal van Bertal en bestel een rollo met een smoothie en rond mijn, niet zo gezonde, lunch af met een klein koffiekoekje. Ik maak gebruik van het feit dat ik mijn laptop bij heb om nog wat werkmails te beantwoorden. Hierdoor loopt mijn lunch ietwat langer uit. Maar voor mijn gemoedsrust doet het deugd om mijn achterstallige mails te zien slinken.

Na een laatste keer op ‘verzenden’ geduwd te hebben, trek ik op verkenning in de gezellige straatjes van het oude stadscentrum van Valencia. Het is behoorlijk warm met mijn zware rugzak en mijn fototoestel rond mijn nek, maar de stad weet me onmiddellijk te bekoren.

Op de Plaça de la Mare de Déu stoot ik op een manifestatie die oproept tot vrede in Oekraïne. De blauw-gele vlaggen zijn overvloedig aanwezig en een operazangeres zingt een ode aan Oekraïne. Ik moet toegeven dat ik er hartzeer van heb: weer een oorlog in het hart van Europa. En waarom? Om de grootheidswaan van één man en zijn aanhangers te bevredigen, die menen dat zij het recht hebben de in het verleden ‘verloren’ Russische gebieden opnieuw te annexeren. Ik kan me goed voorstellen dat de Baltische staten de laatste ontwikkelingen met argusogen volgen.

Tijdens mijn wandeling krijg ik bericht van mijn vriend dat hij ondertussen geland is en verwacht tegen 15u in het hotel te zijn. Ik wandel op mijn gemak terug naar hotel Marqués House en tref hem aan de incheckbalie. We frissen ons wat op in de kamer en trekken opnieuw het oude stadscentrum in.

Ver geraken we niet, want we hebben allebei een hongertje. We belanden op het terras van een ander Bertal filiaal op Plaça de la Reina, dat momenteel een zeer grondige metamorfose ondergaat. We bestellen een hartige pannenkoek met kaas en hesp en drinken daarbij een kan sangría. Mijn favoriete drankje bij dit warme weer.

Vervolgens brengen we een bezoek aan de kathedraal van Valencia. De kathedraal werd gebouwd in de 13e en 14e eeuw en is een bijzondere mix van bouwstijlen. De Puerto de Palau is in romaanse stijl, de Puerto de Hierros is barok en de Puerto de los Apostolès gotisch. De kathedraal is op zich al een indrukwekkend bouwwerk, maar ik ben vooral onder de indruk van de prachtige kunstwerken in het museum dat zich in een zijbouw van de kathedraal bevindt. De kathedraal pakt er trouwens mee uit dat zij de Heilige Graal in hun bezit hebben. De Heilige Graal is de stenen drinkbeker waaruit Jezus zou gedronken hebben tijdens het Laatste Avondmaal. Spijtig dat het museum al om 17u sluit en we dus vriendelijk verzocht worden ons bezoek te beëindigen.

De Heilige Graal:

Gelukkig is het nog mogelijk om de Torre del Miguelete de toren van de kathedraal te beklimmen. We kopen ons een ticketje en beklimmen de 207 trappen om beloond te worden met een mooi uitzicht op de stad.

Aangezien we allebei moe zijn, keren we terug naar ons hotel. In de straat van ons hotel halen we de fiets op die mijn vriend voor deze week gehuurd heeft. De locatie van de conferentie bevindt zich immers buiten het centrum op zo’n goed half uur fietsen van ons hotel. Valencia is een erg fietsvriendelijke stad en dit mooie zonnige weer maakt van de fiets het ideale vervoersmiddel.

Voor het aperitief trekken we naar het dakterras van ons hotel. We ruilen de voucher die we bij het inchecken kregen in voor een agua de Valencia, een cocktail op basis van cava, sinaasappelsap, wodka en gin. De regio van Valencia is immers bekend om de lekker sappige sinaasappelen. Ik vind de cocktail niet slecht, maar het is ook niet meteen mijn favoriet.

Na een verkwikkende douche, trekken we propere kleren aan en wandelen we naar restaurant La Càbila, waar ik een tafeltje gereserveerd heb. Het menu is zalig lekker, met gerechten waarin groenten de hoofdrol spelen. Altijd een pluspunt. Helaas kregen we geen menukaart, dus moeten jullie het stellen met enkel fotootjes zonder uitleg.

De maaltijd duurt langer dan verwacht en de maan staat al hoog aan de hemel wanneer we terugwandelen naar het hotel. We liggen te laat in bed, maar deze eerste kennismaking met Valencia smaakt alvast naar meer.