Opnieuw niet al te best geslapen. Het bijzonder coronaveilige ontbijtsysteem is en blijft onpraktisch, maar we laten het niet aan ons hart komen en brengen onze laatste minuten in Manta Rota door aan de ontbijttafel in de mooie tuin van Manta Guest.

Na het ontbijt pakken we onze spullen en vertrekken naar Faro. Mocht ik deze reis kunnen overdoen, weet ik niet zeker of ik Manta Rota opnieuw als bestemming zou opnemen. Ik had deze locatie vooral gekozen omdat ik dacht dat we hier veel watersport zou kunnen doen, maar dat bleek bij nader inzien niet het geval te zijn. Oh well, we hebben hier wel voor het eerst een kameleon in het wild gezien!

Vlak voordat we Faro binnen rijden, stoppen we eerst bij een Decathlon om wandelsokken te kopen, want ik ben helaas al mijn sokken thuis vergeten. Na de vergeten nylon kousen, de vergeten wandelsokken. Ach ja, zo steunen we de lokale economie, nietwaar? De Decathlon blijkt reusachtig te zijn en met een ongelooflijk groot aanbod aan sportspullen. We overwegen even om -opblaasbare paddleboards te kopen, maar bedenken ons dat het niet zo handig is om zo’n spul mee op het vliegtuig terug te nemen. Het blijft dus bij sokken en wat flesjes water.

Hotel Eva Senses is gelegen in het centrum van Faro, wat uiteraard super is als je een stad wil verkennen. Helaas blijkt het quasi onmogelijk om een parkeerplek in de buurt te vinden. Elke parkeerplek is ingenomen. Na een paar keer een blokje om gedaan te hebben, zet mijn vriend mij en de koffers voor de deur van het hotel af, zodat hij verder kan zoeken terwijl ik incheck.

De vriendelijke meneer die mij incheckt, kijkt een beetje verbaasd naar mij en mijn twee grote koffers. Ik leg uit dat mijn vriend op zoek is naar parkeerplek. De meneer wijst naar een vrije plek vlak voor de deur van het hotel en zegt dat we daar kunnen parkeren. Het hotel is gelegen op een plek waar twee straten in een scherpe hoek samen komen. Vlak voor de grote glazen automatische deuren is er een privéweggetje dat die scherpe hoek gevormd door de twee straten afsnijdt en dat duidelijk bij het hotel zelf hoort. Wij identificeerden dat straatje als een plek om snel gasten af te zetten, maar niet als een plek waar je een paar dagen kan parkeren. De vriendelijke onthaalbediende verzekert me echter dat we onze wagen daar mogen parkeren. Ik bel mijn vriend meteen op en leg hem uit waar hij kan parkeren. Beetje vreemd, maar een gegeven paard…

Ook hier mogen we al voor het officiële check-in uur op de kamer. Altijd leuk! Onze kamer ziet er iets moderner uit dan onze kamer bij Manta Guest. We hebben twin bedden, wat onze slaapkwaliteit zeer zeker ten goede zal komen én we hebben een balkon met prachtig uitzicht op de jachthaven en het oude stadsgedeelte. We droppen onze valiezen af en nemen meteen de lift naar het rooftop café mét zwembad. We bestellen allebei een poké bowl als lunch: lekker en gezond. Die frozen margarita dient om al dat gezonde te compenseren. 😉

Na deze simpele lunch wandelen we naar het gezellige, piepkleine oude centrum van Faro. De zon schijnt, er is amper wind, dat lijkt ons ideaal voor een boottochtje. We bekijken een paar opties en laten ons door een enthousiaste meneer overhalen om een boottocht te doen met een boot op zonne-energie. Even lijkt het erop dat we de twee enige klanten zullen zijn voor de tocht, maar op de valreep verschijnen er toch nog andere klanten die ook aan boord plaatsnemen. Wat deze tocht bijzonder maakt, is het feit dat de elektrische motor amper geluid produceert en je hebt ook geen last van de vervelende uitlaatgassen van een verbrandingsmotor. Een zalige manier om een natuurgebied te verkennen. Tijdens onze boottocht van drie kwartier zien we ooievaars, wulpen, kleine zilverreigers, blauwe reigers en heel veel stalen vogels (aka vliegtuigen). De landingsroute van de luchthaven passeert vlak boven Faro en het natuurgebied en bijna om de vijf minuten zien we een vliegtuig landen.

Na de boottocht wandelen we naar het Museu Municipal de Faro, met vlak voor de ingang een streng kijkend beeld van de Portugese koning Afonso III. We hebben nog maar een uurtje om het museum te bezoeken (17u sluit het museum), maar aangezien de inkomprijs twee euro is, vinden we dat niet zo’n probleem. We kunnen echter alleen contant betalen en de dame aan het onthaal heeft niet voldoende wisselgeld om te kunnen teruggeven op ons briefje. Uiteindelijk vissen we ergens drie euro aan munten uit onze zakken en stelt de dame voor één volwassene en één kind aan te rekenen, zodat we het museum voor in totaal drie euro kunnen bezoeken. Als dat geen koopje is. 😉

Het museum is gelegen in het voormalige klooster Nossa Senhora da Assunção en is daardoor als gebouw op zich alleen al de moeite van een bezoek waard. De permanente collectie bestaat uit artefacten uit de prehistorie tot de middeleeuwen en een collectie sacrale kunst, met religieuze schilderijen uit de 17e en 18e eeuw (waarvan sommige schilderijen wel wat restauratiewerk kunnen gebruiken). Hoogtepunten uit de collectie zijn een prachtige Romeinse mozaïek van Oceanus en de bustes van keizers Agripina, Adriano en Galieno. De pandgang van het klooster is bijzonder fotogeniek en we bewonderen ook de bijzondere waterspuwers.

Tijdens ons bezoek is er ook een tijdelijke tentoonstelling met oude filmposters die echt de moeite waard is. Echte kunstwerkjes, die oude posters. Omdat we niet veel tijd hebben, moeten we ons een beetje haasten, maar we zijn allebei blij dat we dit museum bezocht hebben. Zeer zeker een aanrader.

Na ons museumbezoek gaan we verder op verkenning in het oude stadscentrum. We belanden op een plek die toegang geeft tot de oude historische versterkingen van Faro. Heel bizar: deze versterkingen zijn in privéhanden. De toegangsprijs om op de muren te wandelen is een ongelooflijke 0,25 euro. Serieus, zelfs al valt het bezoek tegen, dan nog zullen we hier onze broek niet aan scheuren. Wat we alleszins niet verwacht hadden, was vlak langs de oude muren een grote biologische tuin aan te treffen. Je kan hier ter plekke zelfs iets drinken en wat groenten kopen. Vreemd, maar intrigerend.

Na ons verdiept te hebben in de geheimen van het biologisch tuineren nemen we nog wat foto’s van de kathedraal en andere bezienswaardigheden en gaan dan op zoek naar een plekje om te aperitieven. We komen terecht op het mooie terras van Columbus Bar, een wijn- en cocktailbar die zeer fancy cocktails in bijzondere glazen serveert. De fotogenieke cocktails zijn ideaal om mee uit te pakken op instagram, alleen valt de smaak dik tegen. De cocktails zijn veel te waterig en gewoon echt niet zo lekker. Geef mij dan maar een lekkere cocktail in een gewoon cocktailglas.

We maken een korte pitstop in ons hotel om ons wat op te frissen en verkassen dan naar het vlakbij geleden Rooftop Ria Formosa Restaurante. Zonder twijfel het beste restaurant dat we deze reis bezocht hebben én met een fabuleus uitzicht op de omgeving. Wat een verwennerij! Eindelijk een restaurant waar espumante op de kaart staat! We sluiten de maaltijd af met een glaasje porto. Super avond!

Croaker ceviche:

Slow cooked piglet:

Market fish roasted in the oven with mediterranean vegetables and mussels:

Tijdens onze maaltijd hadden we al de bedrijvigheid op het plein beneden opgemerkt. Terug beneden gaan we even de sfeer opsnuiven. Een bandje speelt covers en er wordt zowaar meegeklapt, meegezongen en gedanst. Ik abonneer me meteen op hun instagram-account. Voor de liefhebbers: beelden van het optreden van The Threw op de avond dat wij er waren.

We kruipen tevreden in bed, uitkijkend naar een goede nachtrust.