Tot mijn grote scha en schande moet ik bekennen dat de laatste keer dat ik fysiek afsprak met mijn vriendin dateerde van maart 2017. We hielden daarna nog wel contact via whatsapp en instagram, maar ‘het leven’ verhinderde een reünie in real life. Niet dat er ondertussen niet veel gebeurd is: ik verhuisde naar Genève en stond na vier maanden alweer in België, zij pikte de draad weer op met haar vriend, kreeg samen met hem een zoontje en dit jaar zelfs een tweeling! Helaas doorkruiste de coronacrisis eventuele bezoekplannen en lukte het mijn vriend en ik niet om aanwezig te zijn op de babyborrel.

Maar kijk, uitstel hoeft geen afstel te zijn en vandaag slaagden we erin een gezamenlijk moment te vinden om te lunchen bij het gezellige Bar Leuv. Ik slaagde erin tussen de buien door droog in het stadscentrum te geraken, al was het wellicht verstandiger geweest om een paraplu mee te nemen.

Mijn vriendin was nog niets veranderd. Amper te geloven dat ze een paar maanden geleden een tweeling op de wereld gezet heeft. Haar bevallingsverhaal was jammer genoeg een heuse horrorstory. Door een inwendige bloeding hing haar leven aan een zijden draadje en het had niet veel gescheeld of haar partner had alleen voor de drie kinderen kunnen zorgen. Amai, als je zulke verhalen hoort, dan besef je toch hoe fragiel het leven is en hoe een moment van intens geluk opeens kan omslaan. Terwijl haar partner op zoek ging naar een Calippo om zijn pas bevallen vriendin een plezier te doen, werd zij afgevoerd naar het operatiekwartier. Ik kan me niet voorstellen wat er door zijn hoofd gegaan moet zijn op het moment dat hij met dat waterijsje een lege ziekenhuiskamer binnen stapte en zijn vriendin weg was.

Erg onder de indruk van de rust en de kalmte waarmee ze het verhaal vertelde over hoe ze op de operatietafel lag en ze uit de gesprekken rondom haar kon afleiden hoe penibel haar situatie was. Na de bloeding volgde nog een infectie en een nieuwe ziekenhuisopname, maar nu is ze gelukkig helemaal hersteld. Ze geeft zelfs nog borstvoeding aan de tweeling en kijkt al uit naar haar terugkeer naar de werkvloer. Amai, wat een sterke madam!

En om te vermijden dat onze volgende afspraak weer ettelijke jaren op zich zal laten wachten, prikten we meteen een nieuwe datum voor een afspraak en kennismaking met haar zonen begin 2022. Kwestie van meteen onze goede voornemens in daden om te zetten.