Hadden mijn collega’s net het eerste agendapunt afgehandeld en voelde ik me zwaar gefaald als voorzitter van de vergadering. Nochtans had ik bij de start van de vergadering iedereen op het hart gedrukt ernaar te streven efficiënt te vergaderingen. Niemand wil graag op een vrijdagavond overuren kloppen. Maar helaas, het eerste agendapunt was een mastodont waarbij steeds nieuwe te bespreken punten opdoken en ondanks mijn pogingen om de deelnemers tot spoed aan te sporen, was het opeens 17u en stonden er op dat moment nog zes (6!) andere punten op de agenda.

Dus zat er weinig anders op dan de vergadering te verdagen naar volgende week. Sommige deelnemers moesten immers hun kinderen in de opvang gaan ophalen. En het was duidelijk dat de meeste deelnemers (net als ikzelf) naar het weekend snakten.

Een onbevredigend einde van alweer een ongelooflijk drukke werkweek.