Deze avond bezochten mijn vriend en ik de And& art expo verspreid over drie Leuvense locaties: STUK, het stadspark en KADOC. Thema van de expo was de impact die technologie en innovatie hebben op maatschappelijke ontwikkelingen. De kunstenaars stelden met hun werk de vraag of technologie en innovatie wel degelijk de belofte van een beter leven waarmaakt.

Ik moet toegeven dat niet elk werk mij even zeer kon bekoren. En de meeste werken waren helaas moeilijk op beeld vast te leggen.

Hierbij een overzichtje van de werken die mij het meeste aanspraken.

The National Apavilion of Then and Now van de Britse kunstenaar Haroon Mirza. Een anechoïsche kamer waarin nauwelijks reflectie van geluid of licht bestaat. Je stapt binnen in een pikdonkere doodstille ruimte waarin langzaam een zoemend geluid makende cirkel oplicht. Jammer genoeg was de geluidsisolatie niet perfect, waardoor er wel degelijk omgevingsgeluid naar binnen sijpelde. Dit deed het beoogde effect iet of wat teniet. Ook was de periode dat het effectief stil en pikdonker was veel te kort, waardoor deze ongetwijfeld bijzondere gewaarwording niet voldoende tijd had om goed en wel door te dringen tot mijn vermoeide hersenen. Mits een betere uitvoering was dit ongetwijfeld mijn topper geweest.

A Mind Forever Voyaging Through Strange Seas of Thought Alone: Silicon Valley Project – van de Amerikaanse filmmaker, regisseur, schrijver en kunstenaar Mike Mills. In dit videowerk geeft de kunstenaar het woord aan de kinderen van Silicon Valley. Hij vraagt hen hoe zij, opgroeiend in de bakermat van innovatie en technologie de toekomst zien. En ja, dat staat garant voor enkele bijzondere uitspraken.

Niet zelf ervaren, wegens geen koptelefoons meer beschikbaar, wel een leuke foto: Quartet B: Still Life van de Belgische kunstenaar Roel Heremans.

Mijn topfavoriet: 168 prepared dc-motors, cotton balls, cardboard boxes van de Zwitserse geluidskunstenaar Zimoun. Het filmpje spreekt voor zich.

Volta van de Brusselse geluidskunstenaars Yann Leguay. Het werk op zich deed me niet zo veel, maar de locatie in de KADOC kapel was zeer bijzonder.

En qua schaal het meest indrukwekkende werk. Fantastic Planet #5: What’s That? van de Australische lichtkunstenares Amanda Parer. Deze sculptuur staat symbool voor de positie van de mens op aarde: larger than life.