Na de ontwikkeldag op vrijdag bevond ik mij maandag alweer op weg naar Gaasbeek. Ditmaal voor onze jaarlijkse teamdag. Door ziektes was ons team helaas niet volledig (maar liefst vier mensen ontbraken). Laten we hopen dat we volgend jaar wel voltallig zijn! Ondanks het feit dat ons team iet of wat uitgedund aan de dag begon, zat de sfeer er goed in. Tegen alle verwachtingen in scheen de zon zelfs bij aankomst.

Nadat ik iedereen had welkom geheten, begonnen we aan de voormiddag met drie presentaties. De ene kort, de andere wat langer. Naar goede gewoonte liep de timing al van bij de eerste presentatie in het honderd. Tijdens de presentaties brak er een hevige regenbui los boven Gaasbeek en even vreesde ik dat de rest van de dag letterlijk in het water zou vallen. Gelukkig bleek de bui snel voorbij en tegen dat de presentaties afgerond waren, scheen de zon alweer. Uiteindelijk begonnen we met een uur vertraging aan de gegidste rondleiding door het kasteel. Ondertussen heb ik het kasteel natuurlijk al een paar keer bezocht, maar ik moet zeggen dat ik elke keer weer betoverd raak door het eclectische interieur met schitterende wandtapijten en houtsnijwerk. Mijn collega’s waren eveneens onder de indruk.

Omdat we er niet in geslaagd waren onze opgelopen vertraging in te lopen, hadden we het restaurant verwittigd dat we wat later zouden zijn. Onze tafel stond klaar in de zonnige veranda van restaurant Noa in Dilbeek. Ondanks het feit dat de deur van de veranda wagenwijd open stond, was het er flink warm. Iets waar niemand in ons gezelschap op gekleed was. En met een glaasje schuimwijn achter de kiezen zaten we al snel te zweten. Maar het eten was heerlijk en de bediening vriendelijk en efficiënt. Dat durfde in het verleden al eens anders te zijn…

Na de middag stond er een wandeling in Dilbeek op het programma. Niet zomaar een wandeling, neen, we gingen zowaar Bruegel achterna! De Blik van Bruegel: reconstructie van het landschap is een openluchttentoonstelling met vijftien interventies van kunstenaars, designers en architecten, in het Dilbeekse landschap dat Bruegel inspireerde. Door de opgelopen vertraging konden we helaas niet de ganse route doen, maar ik overdrijf niet als ik zeg dat iedereen ervan genoten heeft. Ook van de drassige gedeeltes van de Dilbeekse kleigrond. 😉 Aangezien één van mijn medewerkers aan de tentoonstelling had meegewerkt, nam zij de rol van gids op. Wat de wandeling nog een extra persoonlijke dimensie gaf.

We startten de wandeling bij de kerk van Sint-Anna-pede (te zien op het schilderij ‘De Parabel van de blinden’) en eindigden bij de watermolen van Pede (te zien op ‘De ekster op de galg’). De weergoden bleven ons goedgezind en de voorspelde regen bleef uit. Oef, want anders was het wel een héél modderige bedoening geworden. 😉 Mijn favoriete werken waren TOPOgrafie van Filip Dujardin, Exit van Koen van den Broek en Sint-Anna-Pede 2019 van Georges Rousse. De tentoonstelling loopt nog tot 31 oktober, dus haast je!

De namiddag eindigde voor mij met een korte briefing door één van mijn medewerkers op de banken voor het station van Brussel-Noord ter voorbereiding van een stuurgroepvergadering op dinsdagochtend, waar ik mijn baas moest vervangen als voorzitter. Een beetje een surreëel einde van een fijne dag.