Vandaag weer een ganse dag sollicitatiegesprekken afgenomen. Ditmaal op locatie in het verre West-Vlaanderen. Sinds ik terug ben van vakantie, denk ik dat ik bijna om de veertien dagen een sollicitatiegesprek heb afgenomen en er staan nog een hele reeks gesprekken ingepland vóór het jaareinde.

Aan de ene kant vind ik sollicitatiegesprekken afnemen een zeer aangenaam onderdeel van mijn job. Via de gesprekken kom je in contact met een indrukwekkende verscheidenheid aan mensen die allemaal op hun eigen manier hun beste beentje proberen voor te zetten. Het is echt opvallend hoe uiteenlopend de kandidaten zijn die op één en dezelfde functie afkomen. En in de meeste kandidaten vind je wel positieve eigenschappen die geknipt zijn voor die specifieke job. De moeilijkheid bestaat er echter in zoveel mogelijk positieve eigenschappen te vinden verenigd in één persoon. Wat meestal interessante discussie oplevert met mijn collegajuryleden na afloop van de gesprekken. Want iedereen heeft zijn eigen kijk op de sterktes en zwaktes van een kandidaat en de ideale kandidaat bestaat uiteraard niet.

Aan de andere kant is zo’n dag gesprekken afnemen erg vermoeiend (zeker als je na afloop nog anderhalf uur in de auto moet zitten, gevolgd door een half uur treinen) en is het niet fijn om ‘s avonds met een gigantische mailachterstand geconfronteerd te worden.

Maar goed, ik heb wel genoten van het herfstzonnetje, daar in het verre West-Vlaanderen!