Wel, best goed, eigenlijk. Al moet ik toegeven dat het aantal uren dat ik wakker doorbreng in mijn studio redelijk beperkt is.

Maar het is fijn om een goed werkende, ruime en moderne douche met mengkraan te hebben en een keukentje dat niet uit een vorig tijdperk afkomstig lijkt te zijn (al zou een microgolf wel handig geweest zijn). De dagen van slapeloosheid lijken ondertussen tot een ver verleden te behoren en ik geniet ervan het grote bed voor mij alleen te hebben: twee kussens én een groot tweepersoonsdonsdeken om me in te rollen (tot ongenoegen van mijn vriend die dit weekend meermaals liet weten dat ik ‘s nachts meermaals zijn stuk van het donsdeken afgepakt had). De straat is lekker rustig, er zijn voldoende winkels in de buurt en de hippe wijk Zurenborg met een aantal fijne culinaire adresjes ligt op wandelafstand.

Helaas, elk huisje heeft zijn kruisje en ook deze woonst is niet perfect. De grootste nadelen van mijn nieuwe woonst zijn:

1. Het is hier ‘s avonds behoorlijk frisjes: als de chauffage af staat, koelt mijn studio sneller af dan je tot tien kan tellen. De warmte ontsnapt door de kieren en gaten en je voelt op bepaalde plekken de kou van buiten naar binnen sijpelen. Niet bepaald goed geïsoleerd, met andere woorden. En doordat de thermostaat ‘s avonds om 22u afspringt, moet ik me in meerdere lagen fleece hullen om de nachtelijke uurtjes op temperatuur te blijven. En dan te bedenken dat ik een ongelooflijke koukleum ben.
2. De afstand tot het station: hoewel ik de ongeveer vijftig minuten per dag wandelen heen en terug naar het station een goede lichaamsbeweging vind, zou het toch handig zijn om wat dichter bij het station te wonen. Nu moet ik bijna een half uur in calculeren om aan het station te geraken. En ja, ik zou beter een abonnement op de Antwerpse stadsfiets nemen, want ik weet dat me dat veel tijd zou besparen.
3. De tergend trage droogkast van mijn gastgezin. Laat ik zeggen dat ik tot voor ons verblijf in Genève me nooit gerealiseerd heb wat een luxe een eigen wasmachine en droogkast zijn. Nu, mijn situatie is er wel op vooruit gegaan: ik moet niet meer vier verdiepingen met mijn wasmand naar beneden om in kelder vast te stellen dat iemand anders de gemeenschappelijke wasmachine in gebruik heeft. Al moet ik nu wel meer rekening houden met mijn gastgezin: ‘s avonds na het werk nog een was in steken is uit den boze, want mijn gastgezin gaat heel vroeg slapen en ik wil hun slaap niet verstoren. Maar waar ik me tot nu toe het meest aan geërgerd heb is de droogkast: een superflashy machine die er werkelijk uuuuuuren over doet om de was te drogen. En dat terwijl het hippe display blijft aangeven dat je was over een paar minuutjes droog zal zijn. We kunnen maar hopen dat het ding tenminste energiezuinig is, want drogen is duidelijk niet de prioriteit.