Een tijdje geleden werd het gezinnetje van mijn petekindje uitgebreid met een chocoladebruine viervoeter. Toen ik via mail op de hoogte gesteld werd van de nieuwe aanwinst, stond ik uiteraard te popelen om kennis te maken met het jongste lid van het gezin. Dus spraken we af om elkaar de zondag na onze terugkeer in Leuven te zien. Na een paar uur dozen inpakken, ging ik ervan uit dat we wel een beetje ontspanning zouden kunnen gebruiken.

Omdat de ouders van mijn petekindje altijd koken wanneer ik er op bezoek ga, wilde ik het hen graag een keertje gemakkelijk maken. Aangezien dozen inpakken en maaltijden voorbereiden geen ideale combinatie zijn, riep ik mijn vertrouwde hulplijn in: Convento Food. De tomatensoep met balletjes en gehaktballen in Luikse saus gingen er alleszins vlotjes in bij jong en oud.

En jawel, de nieuwe aanwinst, een chocoladebruine labrador met de enigszins bekend klinkende naam Jon, was een dotje. Een heel lief beest dat er een nogal bizarre voetenfetish op nahield (hij likte nogal graag aan voeten). De jongens waren alleszins dol op hun nieuwe speelkameraadje. En Jon liet het zich allemaal welgevallen.

Dat het een fantastisch mooie zomervond was, werd geïllustreerd door het feit dat er een luchtballon opsteeg praktisch in de achtertuin van onze vrienden. Na de ballenoverdaad van voor- en hoofdgerecht vond ik nog net een plekje voor een snippertje nutellataart vergezeld van een klein bolletje ijs (om in het ballenthema te blijven).

Ter ere van de aankomst van Jon, kregen we nog een potje met hondendrolletjes (aka maltesers) mee naar huis.