Een tijdje geleden liet onze vriendin die in Italië woont, ons weten dat zij en haar zoontje in juli twee weken zouden komen logeren in het vakantiehuis aan de Belgische kust dat haar moeder gehuurd had. Het gebeurt zelden dat ons beider agenda’s het toelaten om af te spreken als ze in het land is, maar ditmaal zat alles mee. Zaterdag 23 juli landden we immers in Zaventem na drie weken Corsica en zondag 24 juli had ik vrij gehouden om de was en de plas te doen en rustig wat op adem te komen.

Dat rustig op adem komen, werd vlotjes vervangen door een uitstapje met de trein naar Duinbergen. Dat uitslapen voor watjes is, moge duidelijk zijn, want om 8.19u zaten we al met ons fototoestel, onze laptops en ons zwemgerief op de trein richting Knokke-Blankenberge. De NMBS vond het wel nodig om onze rechtstreekse trein te vervangen door twee treinen en aldus een extra overstap in Brugge in te lassen, maar verder verliep alles super vlotjes.

Onze vriendin en haar zoon stonden ons al op te wachten op het perron en het weerzien verliep bijzonder hartelijk. Ons blond en blauwogig Italiaantje vloog ons om de hals, de zon scheen en we hadden nog gans de dag voor ons.

We dropten onze spullen af op het huurappartement waar we een kleine rondleiding kregen van de mama en de zus van onze vriendin. Tijdens de treinrit had ik via whatsapp de tip gekregen om de pop-up vlindertuin te bezoeken. Echt de moeite! Je betaalt tien euro inkom per volwassene, inclusief een drankje en je kan dan zo dikwijls terug komen als je wilt (minus het gratis drankje uiteraard). Op de tafeltjes lagen stukken fruit waarop de vlinders maar al te graag landden. Het lukte ons zelfs een paar vlinders op de hand te nemen.

Lunchen deden we samen met onze vriendin, haar zus en haar zoontje in Brasserie Rubens. Heerlijk in het zonnetje genieten van een échte (peperdure) tomaat garnaal. 34 euro, dat was even slikken, maar aangezien je zowat nergens in het buitenland die heerlijke grijze garnaaltjes vindt, had ik het er graag voor over.

Nadien brachten we een bezoek aan het cartoonfestival. Voor mij de allereerste keer. Fijn dat de organisatie moeite had gedaan om het festival ook kindvriendelijk te maken. Voor kinderen waren er speeltafels met playmobiel, zoektochten en ze konden er stickers verzamelen. De cartoons die er bij mij het hardste inhakten waren die over de vluchtelingencrisis en de aanslagen. Bikkelhard. Niet bepaald om vrolijk van te worden.

Na deze reality check kleedden we ons om in de toiletten van het cartoonfestival en trokken richting het strand waar de rest van de familie van onze vriendin (haar mama en haar derde zus met haar gezin) al een plekje had ingenomen. Ik legde me op mijn strandhanddoek en deed een dutje, terwijl mijn vriend opgevorderd werd om een zandkasteel te maken. Zalig relax.

Opeens was het al bijna tijd voor het avondmaal. Omdat we toch nog wat was wilden doen (morgen werden we immers opnieuw op het werk verwacht), namen we rond 18u de trein richting Leuven.

Een fijne dag!