Gisteren ben ik gaan Japans lunchen met een vriendin die ik al veel te lang niet meer gezien had, de mama van pluimgewichtje. Hoe gaat dat in het leven? Zij druk met haar gezin met drie kinderen en een echtgenoot die te veel en te hard werkt, ik met mijn agenda die maanden op voorhand volgeboekt is. Ondanks het feit dat er maanden voorbij gegaan waren zonder elkaar te zien, klikte het als vanouds. Mijn vriendin is één van die personen die ik enorm bewonder. Ondanks de tegenslagen die het leven haar toebedeeld heeft, blijft ze immer opgewekt. Nooit komt er een klacht over haar lippen, altijd is ze bereid anderen te helpen.

Een persoonlijkheid waar ik nog veel van kan leren. We hebben meteen een nieuwe afspraak voor deze zomer geboekt. Benieuwd of de kinderen mij nog gaan herkennen na al die tijd.