Onze jaarlijkse sportieve teambuildingactiviteit is vandaag letterlijk uitgeregend. Tot aan het middaguur ging alles prima. Fijn groepje collega’s, leuke wandeling en bijzonder interessante lunchstop in het gloednieuwe Train Hostel in Schaarbeek, vlakbij het al even gloednieuwe Train World museum. De hostel zou een paar dagen later de eerste gasten ontvangen. Een ideale gelegenheid om ons te laten rondleiden door de apetrotse uitbater, die ettelijke jaren besteed had aan het bijeen sprokkelen van al de treinen en treingerelateerde voorwerpen voor zijn hostel. Wie altijd al eens in een treincoupé heeft willen slapen, maar dat gewiebel van de trein maar niks vindt, dit is de ideale overnachtingsplek. Echt onder de indruk van hoe mooi en modern het ganse gebouw was. Hopelijk behandelen de gasten dit pareltje met het respect dat het verdient.

Na de erg aangename middagpauze (mét een slaatje van de Albert Heijn – die Hollanders maken lekkere slaatjes, zeg) lieten de er al de ganse dag dreigend uitziende wolken hun inhoud op onze hoofden vallen. Het laatste stuk van de wandeling valt dan ook samen te vatten in drie woorden: regen, regen, regen. Het was zelfs zo erg dat een gedeelte van onze groep ergens halverwege afhaakte. Met ons uitgedunde team geraakten we uiteindelijk in variërende gradaties van doorweektheid op onze eindbestemming in Haren (noot: Haren is een gat waar niks te beleven valt). Ik was gelukkig voorzien op regenweer en had onder mijn IJslandse regenjas nog een tweede regenjas aangedaan. Dit volstond om mijn bovenlichaam droog te houden, de rest was echter helemaal doorweekt.

Ik moet bekennen dat ik mij het laatste stuk van de wandeling gemotiveerd had door te denken aan de overheerlijke warme chocomelk waarmee ik mijzelf zou belonen aan de eindmeet. Bij voorkeur eentje met rum. Helaas, het mocht niet zijn: het gemeenschapscentrum dat het eindpunt van de tocht was, bood enkel bier, frisdranken en koffie aan. Er was zelfs geen thee. Dikke tegenvaller. De kortstondige pitstop alvorens de trein naar huis te nemen volstond echter niet om al onze jassen op te drogen en dus zat ik redelijk hard kou te lijden in het wachthokje in het station van Haren-Zuid.

Opnieuw helaas: de trein stopte aan de gans andere kant van het perron en het manmoedig sprintje dat ikzelf en een lotgenoot inzetten, volstond niet om de trein nog te halen. Voor onze neus vertrok hij. Erg zuur als je weet dat ik daar al tien minuten zat te verkleumen in dat wachthokje. Dan maar de eerstvolgende trein naar Brussel Noord genomen, mij daar een welverdiende warme chocomelk gekocht bij Einstein Coffee en vervolgens de eerste trein naar Leuven genomen, onderweg nog eens zwaaiend naar het station van Haren-Zuid.

Bij thuiskomst direct alles wat koud en nat was van mijn lichaam afgestroopt. Nog nooit zo hard genoten van een hete douche. Een happy end aan deze al bij al toch plezierige dag.