Opstaan om 6.30u, niet bepaald iets wat mij vrolijk maakt. Gedoucht, nog een laatste vrijpartij op Canadese bodem, ontbeten en de laatste spullen in de valies gegooid. Op naar de luchthaven van Calgary!
We droppen onze Toyota Corolla af bij verhuurbedrijf Thrifty en begeven ons naar de luchthaven. Tot onze grote verbazing moeten we eerst door customs en dan door security mét onze valiezen. Calgary is één van die luchthavens waar de Amerikaanse security check gebeurt vóór je op het vliegtuig stapt. We laten nogmaals onze vingerafdrukken en onze foto nemen.
Onze vlucht zelf heeft een lichte vertraging, wellicht te wijten aan het slechte weer in Calgary dat blijft aanhouden. We zijn naar goede gewoonte weer riant veel te vroeg. Onze vlucht vertrekt immers pas om 11.30u. Mijn vriend wil elke mogelijke pech zoveel mogelijk uitsluiten en rekent daarom altijd ruim voldoende tijd opdat we het vliegtuig zeker niet zouden missen.
Het eten in onze terminal is kort gezegd amper die naam waard. We zien geen andere uitweg dan een fruitsla en een chocolate chip cookie te kopen bij Starbucks, een keten die ik in normale omstandigheden liever vermijd.
Het is toch een kleine 4 uur vliegen van Calgary naar Chicago. Maar goed dat ik mijn oorspronkelijke plan om met de wagen van Vancouver naar Chicago te rijden snel heb laten varen. Dat zou gewoon gekkenwerk geweest zijn.
De vlucht verloopt probleemloos. Helaas moet ik vaststellen dat mijn valies voor de zoveelste keer het bagagetransport niet zonder kleerscheuren heeft overleefd. Mijn spiksplinternieuwe, dure valies. Het is niet te geloven en dat terwijl de valies van mijn vriend, hoewel geblutst, al jaren meegaat. Kan ik weer een klacht gaan indienen bij United Airlines.
Op de luchthaven kopen we snel een potje yoghurt en een sandwich om onze knorrende magen wat in bedwang te houden. Na een metrorit van meer dan een uur, stappen we eindelijk uit in metrohalte UIC Halsted. Aan de uitgang van de metro staat onze vriend H (dezelfde vriend met wie we destijds onze roadtrip van Chicago naar New York deden) ons op te wachten met zijn schattige dochter. Het is een blij weerzien én een eerste kennismaking tegelijkertijd. Zijn dochter is nu tien maanden, maar het is de allereerste keer dat we haar in ’t echt zien.
Het weer in Chicago valt zeer goed mee met temperaturen tegen de 30 graden. Fijn dat we het rotweer in Calgary ontvlucht zijn.
Wanneer de Chinese echtgenote van onze vriend thuis komt, bestelt onze vriend pizza. Normaal ben ik geen pizza-fan, maar deze pizza valt echt goed mee. De bodem blijft redelijk krokant en de pizzachef is niet karig geweest bij het beleggen van de pizza.
Als afsluiter van de avond kijken we samen met mijn vriend naar de GOP Presidential Debates. Ik zie een hoop saaie conservatievelingen die onderling uitwisselbaar zijn. Behalve onze vriend Trump natuurlijk, die de rest van het peloton ver vooruit is op het vlak van idiote uitspraken en vrouwonvriendelijkheid. Wat een lul. Niet te geloven dat zo’n clown serieus kans maakt om een gooi te doen naar het presidentschap.
We zappen weg van het debat om de allerlaatste aflevering van de The Daily Show met Jon Stewart te zien. Ik ken Jon Stewart natuurlijk wel van fragmenten op youtube, maar deze laatste show stel mij erg teleur. Er passeren een lange rij oude bekenden waarvan ik helemaal niemand ken. Bijna even saai als het GOP Presidential Debate.
We wensen onze vriend goedenacht en kruipen in bed. Morgen hebben we een dagje Chicago voor de boeg! Ben benieuwd hoezeer de stad veranderd is sinds ons vorige bezoek in 2009.
