Zoals te verwachten, geen al te goeie nacht gehad. Te warm, te veel lawaai. Ik ga toch eens moeten overwegen met oorstopjes te slapen. Mijn vriend doet dat al jaren, maar zegt wel dat het even wennen is. Dus wellicht is het geen strak plan om hiermee tijdens een vermoeiende vakantie te beginnen.

We ontbijten bij Papa George’s, het restaurant vlak naar ons hotel. Ik ga voor de eggs benedict met spinazie en tomaat. Love me some eggs benedict! Om het voedselprobleem van gisteren te vermijden, willen we wat koffiekoeken kopen bij de bakker vlakbij ons hotel. We zijn duidelijk niet de enigen met dit idee. Er staat een gigantisch lange rij wachtenden. Te lang voor ongeduldige zielen zoals wij. We lopen een beetje verder naar een kruidenierszaak in de hoop daar wat droge koeken en noten te kopen. Het blijkt echter een heuse zoektocht om iets min of meer gezond te vinden. De enige ongezouten noten die we vinden zijn een doosje amandelen. Dat nemen we dan maar mee, samen met wat multigranenrepen en twee tabletten chocolade.

Onze eerste stop is het Hanging Valley Viewpoint, waar tijdens de laatste ijstijd de Athabasca gletsjer en de Maligne gletsjer elkaar ontmoetten. We genieten van het mooie uitzicht op de omgeving en kunnen meteen vaststellen dat Jasper National Park een drukke toeristische plek is: er stoppen vlak na ons een paar toeristenbussen. Zijn we niet meer gewoon na ons verblijf bij Lac Le Jeune.

Volgende halte: Maligne Canyon. Fabuleuze plek! Het resultaat van eeuwen erosie. Echt schitterend. We maken een korte wandeling van iets meer dan een half uur door de canyon en doen ons best om dit natuurwonder zo goed mogelijk vast te leggen. Wat niet evident is in deze contrastrijke omgeving.

We rijden verder naar Medicine Lake. We zijn echter nog geen twee minuten uit de wagen of we worden overvallen door een dikke regenbui. We vluchten terug de wagen in en besluiten bij het terugkeren (er is maar één weg die naar Maligne Lake voert en die loopt daar dood) opnieuw onze kans te wagen.

Het grauwe grijze weer past anders perfect bij de omgeving waardoor we rijden. In de omgeving van Medicine Lake heeft onlangs een stevige bosbrand gewoed. De zwartgeblakerde boomstammen geven het landschap iets dreigends en de regen maakt dat de geur van verbrand hout heel goed waarneembaar is. Bijzonder.

De ganse rit naar Maligne Lake blijft het weer extreem wisselvallig. Langs de kant van de weg zien we regelmatig waarschuwingsborden voor overstekend wild, maar wij zien helemaal niets. Geen eland, geen hert, geen kariboe en al zeker geen beer. Awoert.

Aangekomen in Maligne Lake lijkt het erop dat de laatste druppel regen gevallen is, we zien schuchtere stukken blauw tussen al het grijs. We lunchen in Lake View Restaurant, een zelfbedieningsrestaurant met veel zitplekken en een prachtig uitzicht op het meer. Het aanbod stelt niet zo heel veel voor, maar wij hebben gelukkig ook niet zo heel veel honger. Mijn vriend eet een slaatje en ik een yoghurt met granola.

  

Na de maaltijd kopen we een ticketje voor de boottocht op het meer die ons naar Spirit Island moet brengen. De boottocht staat geafficheerd als ‘the best cruise in the world’. Hopelijk maken ze dat waar, want de prijs is navenant.

We moeten een half uurtje wachten voordat we aan boord kunnen gaan en brengen die tijd door op een bankje in de zon. Yep, de zon lijkt de regen definitief overwonnen te hebben. Aan boord van ons ‘cruise ship’ worden we vriendelijk welkom geheten door onze Australische gids. Zij vertelt dat er veel Australiërs in Canada werken. Interessant om weten.

De boottocht is echt een groot succes. Aan de dure kant, maar absoluut een aanrader. De kleur van het meer is een prachtig turquoise. Fenomenaal. De Australische slaagt erin om de uitleg kort en boeiend te houden. Hoogtepunt is natuurlijk het bezoek aan Spirit Island. Helaas blijkt dat we Spirit Island zelf niet mogen betreden wegens te fragiel. We voelen ons toch een klein beetje het slachtoffer van false advertising. We mogen wel aan de overzijde van dit schiereiland (yep, Spirit Island is niet eens een echt eiland) uit de boot stappen om te proberen die éne iconische foto te reconstrueren.

Tien minuutjes hebben we om het perfecte kiekje te maken. Net op het moment dat we terug aan boord van de boot gaan, begint het alweer te druppelen. Perfecte timing, alweer. Gelukkig laten we het regenweer achter ons en schijnt de zon wanneer we opnieuw aanmeren bij het Lake View Restaurant.

Aan boord had onze Australische gids gezegd dat de wandeling naar Moose Lake een goeie kans bood om elanden te zien. Onze wildlife count kan wel een boost gebruiken, dus beginnen we vol verwachting aan de wandeling. Helaas, de elanden hielden zich goed verstopt. Dit in tegenstelling tot de muggen, die talrijk aanwezig waren rond het meer. Ondanks die anti-insectenspray met 25% DEET werd ik verschillende keren gestoken met als resultaat een mooie collectie rode bulten.

Na deze ietwat teleurstellende wandeling reden we opnieuw richting Medicine Lake. Onderweg zagen we een hele hoop wagens kriskras langs de weg geparkeerd staan en een hoop volk met fototoestellen. Zou iemand wildlife gespot hebben? Kuddebeesten als we zijn, stoppen wij ook. Blijkbaar is er zonet een beer gespot. Helaas is het beest ondertussen alweer in het dichte struikgewas verdwenen. Onze eerste near bear miss.

We rijden verder en jawel, het begint opnieuw te regenen. Maar ditmaal hebben we geluk. Net wanneer we zijn Medicine Lake zijn, komt de zon erdoor en kunnen we enkele mooie foto’s maken. De geur van verbrande bossen krijgen we er gratis bij.

Alvorens op zoek te gaan naar een plek voor het avondmaal stoppen we nog even bij Pyramid lake waarin het schattige Pyramid Island ligt. We lopen het eilandje helemaal rond en spotten nog wat chipmunks en squirrels.

Bij het binnenrijden van Jasper zien we opnieuw een regenboog. Dat is het voordeel van zo’n wisselvallig weer, natuurlijk, veel regenbogen.

Via tripadvisor (what’s new?) belanden we voor het avondmaal in Fiddle River restaurant. Het restaurant is gelegen op de eerste verdieping van het gebouw en heeft een prachtig uitzicht op de bergketens die Jasper omringen. Helaas is er voor ons geen plekje meer vrij aan het raam. We krijgen een tafeltje toegewezen vlakbij een feestend bruidspaar en familie. Wel leuk om de dynamiek van dit gezelschap stiekem te bestuderen.

Ik bestel een red snapper en mijn vriend een bisonlasagne (een vegetarische lasagne met mozarella). Het glaasje witte wijn dat ik bij mijn maaltijd drink is te zoet naar mijn smaak, maar de vis is heerlijk. Via het wifi-netwerk van het restaurant kunnen we even online (internettoegang is over het algemeen heel beperkt hier) en zo verneem ik dat er op het Franse Réunion hoogstwaarschijnlijk een brokstuk van de MH370 gevonden is. Het mysterie van het verdwenen vliegtuig zal dan toch eindelijk opgelost geraken.

  

  

Het internet gaat hier behoorlijk vlotjes, dat zijn we niet meer gewoon, dus blijven we nog plakken voor een after dinner drankje en een dessert. Ik bestel een berrie crumble en een cosmopolitan. Mijn vriend probeert een whiskey maple sirup liquor. Zoet en straf, maar wel lekker

Op de terugweg naar ons hotel langs de hoofdstraat valt het ons op hoeveel souvenirwinkels Jasper wel niet telt. De ene na de andere en allemaal open tot ’s avonds laat (wij kwamen er rond 22u langs). Die kunnen toch niet allemaal winstgevend zijn?