Het lijkt nog niet zo lang geleden dat ik popelend van verwachting met mijn Eudora diskette naar de pc-klassen trok om mijn e-mail te checken. Soms had ik zelfs wel vijf e-mails! Ellenlange berichten stuurden we naar elkaar of korte kattenbelletjes met grappige insiders die alleen wij begrepen. Wat een geweldige ontdekkingstocht was dat toen. Aarzelend zette ik mijn eerste stapjes in ASCII-art. Het toen nog opkomende internet, die magische onbekende wereld van melk en honing, fascineerde mij enorm.

Het contrast met mijn uitpuilende inbox van vandaag kan amper groter zijn. De magie is al lang verdwenen en e-mailen is een regelrechte sleur geworden. Een steile berg die dagelijks beklommen moet worden, een straatje zonder einde, inbox zero een utopie.

Hoe graag zou ik die lang vervlogen tijden nog eens herbeleven.