Veel nagedacht deze week over het al dan niet stopzetten van deze blog en of het de moeite zou lonen een radicaal andere richting in te slaan (al weiger ik pentinent te beginnen met breien, haken, naaien of knutselen). Het is immers duidelijk dat deze blog een kneusje is, een kind zonder al te veel talenten en met weinig vriendjes op school. Maar goed, het is wel mijn kind. En het is niet omdat een kind niet voldoet aan de hooggespannen verwachtingen van de ouders, dat ze het daarom minder graag zien.
Per slot van rekening is deze blog een mooi, zij het erg fragmentarisch, overzicht van wat mij de laatste jaren heeft bezig gehouden. En wie weet, misschien groeit het onpopulaire kind ooit toch uit tot een zelfverzekerde volwassene?
Dus voorlopig modder ik maar wat verder aan. Ik denk dat de blogfrequentie sowieso naar beneden zal gaan, want “bloggen omdat het moet” levert geen geïnspireerde werkstukken op. Ik weet ook niet of ik tijdens mijn reizen nog een dagelijks verslag zal maken. Misschien beperk ik me eerder tot een round-up op het einde van de reis en een paar foto’s. Ik zie wel.
Met dank trouwens aan de mensen die de tijd genomen hebben om te reageren. Doet altijd plezier.
Hey yab, blijf jij maar mooi bloggen hoor. ‘t Is niet omdat je niet veel reacties krijgt dat er geen lezers meer zijn. Ik lees vanuit mijn feedreader ook nog graag mee hoor.
Zolang je inderdaad maar niet “blogt omdat het moet”. Dat werkt contraproductief.
De hoogdagen van de blogs zijn inderdaad wat achter de rug. Omdat Facebook en Twitter en andere sociale media sowieso een groot stuk afdekken van wat er vroeger op blogs verscheen. Ik heb me zelf ook al dikwijls afgevraagd of ik een officieel punt achter mijn blog moet zetten omdat de blogfrequentie bij mij nog véél lager ligt dan bij jou (ten voordele van mijn Twitter- en FB-aanwezigheid), maar dan bedenk ik mij dat ik af en toe de nood zou voelen aan een plek waar ik eens iets langers en uitgebreiders kan neerschrijven dan wat ik op Facebook laat staan op Twitter kwijt kan. Dus ik probeer mijn blog zo te zien: een notitieblok waar ik het een en ander bijeen kan krabbelen, waar mensen de weg dan maar naar moeten vinden via Facebook en Twitter. Waardoor de reacties (als die er al zijn) dan ook verspreid worden over die kanalen – maar goed, dan is dat maar zo.
Blijven neerkrabbelen dus! Als je voelt dat je iets te vertellen hebt!
Blij dat je niet stopt… ik volg je al een jaar of 3 met veel plezier!
Fijn dat je niet stopt met je blog! Ik kom hier regelmatig ook wat lezen… Bedankt dus voor alle tijd die je in het plaatsen van je berichten stopt. Je schrijft echt heel vlot en leuk!
Hé, en ik maar uitkijken naar het uitgebreide Ijslandverslag
[…] ik hier vroeger al over schreef. Ik denk dat de verwachtingen die ik vroeger van het bloggen had niet helemaal ingelost werden. Maar goed, een mens wordt ouder en wijzer, zeker? En leert zich neer te leggen bij de eigen […]